سقاتالارها نمونه ای از معماری بومی و به مثابه شاخص هویت فرهنگ و تاریخ مازندران هستند. مازندران از معدود سرزمین هایی است که هم در جهان اساطیری شأن و نشان ویژه ای دارد و هم در جهان واقعیت از نام و اعتبار برخوردار است. این بناهای مذهبی یادمانی آیینی و تاریخی بوده اند که در دوره قاجار تصویرگری شده اند. مقاله با تمرکز بر جنبه های هنری و فرهنگی این نقوش در دو سقانفار « شیاده » و « کُردکُلا » و با تطبیق...

سفالینه های نیشابور و نقوش آنها می توانند حلقه ی رابطی میان دو دوره از شکوفاترین دوره‎های تاریخ هنر ایران -پیش و پس از اسلام- محسوب شوند. حمایتِ حاکمان سامانی از هنر و هنرمندان، از مواردی بود که رشد سفالگری در نیشابور طی قرون سوم و چهارم هجری قمری، را موجب شد. همه ی نقوش نیشابور؛ کتیبه‎ای، هندسی و جاندار از پیشینه ی ارزشمندی در تاریخ هنر ایران برخوردار هستند و از زیباترین جلوه‎های خلاقیّت انسان د...

امیر علیشیر نوایی( 906- 843 هـ ق) از جمله وزرا، دانشمندان و ادبای با اعتبار قرن نهم هجری قمری است و از وزرای با اعتبار سلطان حسین بایقرا به شمار می‌آمد. از وی افزون بر 20 دیوان، منظومه و تذکره به جا مانده است که یکی از مهمترین آنها مجالس دیوان وی است. با وجود نسخه‌های خوشنویسی شده از دیوان امیر علیشیر نوایی، تنها نسخه‌های معدودی از آن در زمان شاه طهماسب صفوی و در ادامه در سال‌های حکومت صفویا...

لحسّان بن ثابت - الشاعر المُخَضرم شاعر الرسول (ص) الأوّل الذی ذبّ عن الإسلام و أهله بشعره- فی أمیر المؤمنین علیّ (ع) قصائد کثیرة أنشدها فی مناسبات مختلفة بمحضر من النبیّ (ص) و الصحابة أکثراً؛ لکنّها غیر مذکورة فی دواوینه المطبوعة و مسقطة عنها مکرّراً، و قد طفحت بذکرها الکتب و المعاجم الأخری. تحاول هذه السطور إلقاء الضوء علی الانتحال فی دیوان الشاعر و الحذف منه و ذکر القصائد التی قالها حسّان فی مدح الامام ...

چکیده درحقوق کیفری ایران، آمریت (یا دستور) به قتل در ماده 211 قانون مجازات اسلامی جرم انگاری و برای آن مجازات حبس¬ ابد پیش بینی شده¬است. علی¬رغم این تصریح، استنباط شعبات مختلف دیوان¬عالی کشور از این ماده به نحوی است که عملاً منجر به حذف این جرم انگاری شده¬است. این شعبات صرفاً آمر مکرِه را قابل مجازات حبس ابد می دانند. درحالی¬که در ماده 211 قانون مجازات اسلامی -که متخذ از منابع فقهی است- هم آمر و...

صفت هنری نوعی شگرد ادبی است که معمولاً شاعران و نویسندگان برای بیان معانی و مفاهیم و همچنین برای نشان دادن عواطف و احساسات خود از آن بهره می گیرند. منوچهری دامغانی و فرخی سیستانی دو تن از شاعران صاحب سبک قرن پنجم هجری هستند که در شعر خود از این ترفند شاعرانه به خوبی استفاده کرده اند. این صنعت شاعرانه که گاه در حوزه دستگاه بلاغی و عناصر تصویرساز قرار می گیرد و گاه در حوزه مسائل زبانی و دستوری، از...