پژوهش حاضر به بررسی تمدن اسلامی از دیدگاه امام خمینی(ره) می پردازد. مسئله ی اصلی که این پژوهش در مقام پاسخ گویی آن برآمده، بدین ترتیب است که دیدگاه امام خمینی (ره) به عنوان یکی از متفکران برجسته ی معاصر در مورد تمدن اسلامی و شاخص های آن چیست؟ روش به کار گرفته شده در این نگاشته توصیفی- تحلیلی بوده، که در تلاش است با تدقیق در آراء و سخنان حضرت امام(ره) پیرامون مقوله ی مورد بحث به این مهم دست یابد...

در مقطعی از تاریخ انقلاب اسلامی جدال بین طرفداران هایدگر آلمانی با طرفداران پوپر انگلیسی، انگیزه بخش روشنفکران دینی در ایران بالاخص دهه 70 در زمینه های نظری بود. هایدگر فیلسوف شهیر آلمانی که احمد فردید، امام خمینی را همسخن وی در نقد غرب معرفی می کرد، بحث خود را از هستن شروع و به اندیشه ختم می نماید. ایشان اندیشمندی پست مدرن است که در تقابل با اندیشه دکارت، به نقد تجدد و فلسفه غرب می پردازد. علا...

نظریه های مکتب فرمالیسم، ابتدا در سال 1914 توسط «ویکتور شکلوفسکی» در روسیه مطرح گردید و سپس در سال 1964 با ترجمه آثار فرمالیست های روسی به انگلیسی توسط «گاروین»، به غرب و سپس به سرتاسر جهان راه جست. یکی از مضامین مشترک شعری، در دیوان بیشتر شعرای شیعه مذهب و حتّی اهل سنّت، ستودن و بزرگداشت امام هشتم (ع) است. این درونمایه در اشعار شعرای معاصر، نمودی بارزتر دارد. یکی از این شعرا، که او را «خاتم چامه...

استکبار جهانی و جریان تاریخی امپریالیسم همواره مترصد برتری­ یابی نسبت به سایر کشورهای جهان بوده­ اند و به نوعی خود را داعیه­ دار جهان می­ دانند و به همین دلیل از هر شیوه و ابزاری برای سیطره یافتن بر سایر کشورها بهره می­ گیرند. مستکبرین جهانی در ابتدای حرکت خود از شیوه­ های نظامی در راستای تحقق اهدافشان بهره گرفتند اما با گذشت زمان و ظهور تکنولوژی­ های جدید و اهمیت یافتن کسب مشروعیت، این جریان ب...

تحول مفهوم دولت در ایران معاصر از دولت استبدادی به دولت مشروطه، پس از آن به دیکتاتوری سلطنتی و سپس به جمهوری اسلامی (مردم سالاری دینی) توسط نظریه پرداز این تئوری، امام خمینی ختم شد. مقاله حاضر به این سؤال پاسخ می دهد که دولت مطلوب امام(ره) براساس نظریات دولت، به لحاظ «مفهوم» (ارگانیکی و مکانیکی)، «ساختار» (حداکثری و حداقلی)، و «نظریه» (تبیینی و تجویزی)، چه نوع دولتی است. در جواب به این سؤال، سؤ...

امام خمینی (ره) راهبری انقلاب اسلامی 1357 را به عهده داشت. او در بافت گفتمانیِ مواجهة تاریخی متجددین و متدینین با «سنت» با فراتر رفتن از جهت گیری های «نفی سنت» و «بازگشت به سنت» از یک سو و «تکرار سنت» از سوی دیگر، جهت گیری «احیای سنت» را پایه ریزی و تقویت کرد. وی همچنین از دوگانة توسعه ای «سنت-تجدد» فراتر رفته و ضمن «نادیده انگاری مثبت» غرب، منطق نقد درونی سنت را مورد توجه قرار داده است. بر اساس...