موضوع این تحقیق، تفسیر ابوعلی جبائی است . محمدبن عبدالوهاب بن سلام بن خالدبن حمزه، ابوعلی جبائی (303-235 ه) از پیشوایان مکتب معتزله به شمار می رود. وی پس از مرگ ابویوسف ، یعقوب الشحام البصری، در راس معتزله قرار گرفت . ابوالحسن اشعری، رئیس مکتب اشاعره از جمله شاگردان وی بوده، که پس از مدتی از وی و مکتب اعتزال دوری گزیده است . جبائی صاحب کتب و نوشته هایی بوده که از جمله آنها "تفسیرالقرآن" است . گ...

از دورۀ نخست شعر فارسی ـ که از دهۀ نخستین سدۀ سوم هجری آغاز و تا پایان این سده ادامه داشت ـ تنها 64 بیت از هشت شاعر این دوره (حنظله بادغیسی، محمد بن وصیف سگزی (سیستانی)، بَسّام کورد، محمد بن مخلّد، محمود بن ورّاق، فیروز مشرقی، ابوسلیک گرگانی و شاکر بخاری)  باقی مانده است که ژیلبر لازار ـ پژوهشگر و متخصص فرانسوی زبان فارسی ـ آنها را در کتاب اشعار پراکندۀ قدیم ترین شاعران زبان فارسی گردآوری کرده است....

عمر بن أبی ربیعه از شاعران شهیر عرب در عصر بنی امیه می باشد. که دیوان بر جای مانده از او خود دال بر این شهرت است. بررسی اشعار این دیوان ما را در شناخت هر چه بیشتر ادبیات عربی در این عصر و همچنین شناخت بهتر عوامل تمایز و برجستگی اشعار عمر بن أبی ربیعه در میان هم عصرانش یاری می رساند. از بارزترین عوامل تمایز اشعار عمر، موسیقی دلنشین موجود در اشعار وی می باشد. با وجود اینکه عمر از شاعران دوره های ...

سام یکی از پهلوانان اسطوره ای ایران زمین است که در آثار ادبی پیش و پس از اسلام چه با نام گرشاسپ و چه با نام سام در آثاری چون روان گرشاسپ، شاهنامه، گرشاسپ نامه و در دوران متأخّرتر در سام نامه شرح پهلوانی های او به تفصیل آمده است . از آنجاکه معیار حماسه در نزد ایرانیان همواره شاهنامه حکیم توس بوده است،طبیعی است که تمام آثاری که پس از آفرینش آن اثر سترگ در همان بحر-متقارب مثمّن محذوف- سروده شده اند...

ادبای پیشین ما توجه ویژه ای به مسائل اجتماعی مبذول داشته اند و هر کدام گوشه هایی از فرهنگ مردم را در آثار خود منعکس کرده اند؛ به گونه ای که آثار ادبی را می توان آیینه فرهنگ و تمدن و آداب و رسوم مردم در طول اعصار و قرون دانست. از جمله این متون، در قرن هشتم هجری، مثنوی های خواجوی کرمانی است. خواجو در این مثنوی ها، زندگی اجتماعی زمانش را در ضمن تخیلات شگرف شاعرانه منعکس کرده و از طرز معیشت مردم سخ...

موضوع این پژوهش ادبی مقایسه سبک شناختی غزلیات خواجوی کرمانی با حافظ است. سبک نحوه و نوع بیان است ، وحدت منبعث از تکرار عوامل یا مختصاتی است که در آثار کسی هست ، و این مختصات هم مساله زبان است هم مساله فکر و هم گزینش خاصی از واژه ها و تعابیر و عبارات ، که توجه خواننده را به خود جلب می کند . در این پژوهش پانزده غزل از دو شاعر هم عصر را که دارای وزن و قافیه و ردیف همسانی هستند برگزیده و پس از تحوی...