در این مقاله از طریق شرح اجمالی نظر هوسرل دربارۀ زمان-آگاهی و به­خصوص تمرکز بر سطح سوم زمانمندی، استدلال شده است که در واپسین تأملات وی درباب زمان که در دست­نوشته­های c منتشر شده است، چرخشی در پدیدارشناسی هوسرل به نحو عام و پدیدارشناسی زمان به نحو خاص پدید آمده است. به این صورت که هوسرل از طریق قائل شدن به زمانمند بودن آگاهی مطلق و در نتیجه کنار گذاشتن تلقی پیشین خود از یک نقطۀ بی­زمان آگاهی به...

در این تحقیق، دمای انتقال شیشه­ای (tg)  و دمای ذوب (tm)  ژلاتین با رطوبت­های 7، 11، و 14 درصد به کمک تکنیک گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) اندازه­گیری شد.  با افزودن آب به ژلاتین، مقادیر gtو tm کاهش یافت.  tg ژلاتین نیمه­بلوری بیش از مقدار tgدر ژلاتین با ساختار بی­شکل یا آمورف بود که با سردکردن سریع از حالت مذاب به دست می­آید.  تغییر انتالپی (∆h) حاصل از پدیده زمانمندی فیزیکی در حالت شیشه­ایدر ژلات...

در این مقاله از طریق شرح اجمالی نظر هوسرل دربارۀ زمان-آگاهی و به­خصوص تمرکز بر سطح سوم زمانمندی، استدلال شده است که در واپسین تأملات وی درباب زمان که در دست­نوشته­های C منتشر شده است، چرخشی در پدیدارشناسی هوسرل به نحو عام و پدیدارشناسی زمان به نحو خاص پدید آمده است. به این صورت که هوسرل از طریق قائل شدن به زمانمند بودن آگاهی مطلق و در نتیجه کنار گذاشتن تلقی پیشین خود از یک نقطۀ بی­زمان آگاهی به...

پیوستار مکان و زمان از مؤلفه­های مهم در ارزیابی عینیت روایت­های داستانی است. باتوجه به اهمیت پیوستار مکانی- زمانی، این مقاله بر آن است تا ویژگی­های روایی زمان- مکان و سهم آن در واقعی­نمایی نخستین رمان­های فارسی را بررسی کند. به این منظور، در گام نخست، شیوه­های مواجهه با زمان- مکان داستانی از رمان­های نگاشته­شده در دهة اول 1300 شمسی استخراج و دسته­بندی شده است. زمان به کار گرفته شده در این رمان­...

دو عنصر کارآمد پی‌رنگ و زمان، دو جزء جدایی‌ناپذیر داستان به شمار می‌آیند و نقش بسزایی در روایت دارند. هر داستان براساس حوادث و رویدادهایی ساخته می‌شود که نویسنده آن‌ها را براساس زمان‌بندی بخصوصی برگزیده است؛ چنان‌که زمانمندی در روایت داستان رعایت نشده نباشد، با مجموعه‌ای از حوادث روبه‌رو می‌شویم که نقل منسجم آن‌ها توسط نویسنده و دریافت آن‌ها توسط خواننده غیرممکن است. ژرار ژنت یکی از محققان ساخت...

   هایدگر در وجود و زمان، مفهوم تناهی را به عنوان یک مفهوم اگزیستانسیالِ ویژه در نظام مفاهیمِ هستی‌شناسیِ بنیادین به طور مستقل طرح نمی‌کند، اما در عین حال، معنای هستی‌شناسانة خاصی را برای آن مفروض می‌گیرد. این تلقیِ خاص هستی‌شناسانه از تناهی، به مثابة یک وصف اختصاصی برای نحوة وجود دازاین، بر خلاف آنچه در وهلة نخست به نظر می‌رسد، اولاً و بالذات در نسبت داشتنِ تناهی با مفاهیمی چون یافتگی و افکندگیِ دازا...