تفسیر «من وحی القرآن» از تفاسیر معاصر شیعی است. محمدحسین فضل‌الله مفسری است که در تفسیر خود بر ظواهر قرآنی تأکید می‌ورزد و یکی از مبانی خود را در تفسیر اعتماد به ظواهر قرآنی بیان می‌کند. استفاده از ظهور در تفسیر وی انواع گوناگونی دارد. فضل‌الله از مجموع این ظواهر استفاده‌های گوناگونی چون تأیید یک احتمال تفسیری، نقد و ردّ نظر مفسران دیگر و نقد روایات تفسیری بهره می‌برد. وی در اکثر موارد همراه با ...

عنوان هذه الدراسة القرآن فی تاریخ البیهق ی . هذا الکتاب أحد أهم الکتب التاریخیة التی بقیت لنابالنثر الفارسی العائد إلی العصر المغولی و یعد من روائع الأدب الفارس ی . مؤلف هذا الکتاب هوأبوالحسن علی بن زید البیهقی و موضوعه الرئیسی أحداث حیاة حکومة الأمیر مسعود إبن السلطانمحمود الغزنوی . أراد الباحث من خلال هذا البحث الدراسه اللغویه لعدد من الایات و أدله الإستناد إلیه ا .رتّبت أسماء الآیات فی هذه ...

التقدیم و التأخیر فی القرآن ملخص تبحث هذه الاطروحه أسباب التقدیم و التأخیر فی خمسه عشر جزءاً من القرآن الکریم. و تحلِّلها من وجهه نظر علم الدلاله و علاقته معهما. إن فن التقدیم و التأخیر فن رفیع یعرفه صاحب الأذواق المرنه و الأدراک اللطیفه. وقد بلغ القرآن العظیم فی هذا الفن الذروه و نهایه الفصاحه و البلاغه؛ بحیث لا تبدل لکلماته تبدیلاً. و إنْ نغیِّر لفظاً عن مکانته الأصلیه یشوش أسلوبه و جماله و ...

الملخص یعتبر التعبیر الأدبی للمعانی و المفاهیم العالیه فی إطار علم البلاغه من دلائل إعجاز القرآن الکریم. جمالیه القرآن من حیث المفاهیم و سیاق السور رائعه جداً، و أعطت التعابیرُ الجملیه و اللطیفه و استخدام الصناعات الأدبیه و البلاغیه القرآنَ جمالاً خاصاً، و تعتبر الکنایه من هذه الصناعات الأدبیه و من ألطفها، و یسبب البیان الأدبی للحقائق فی أنَّ ظاهر بعض الآیات یبدو مستورا، بحیث یفهم المخاطبُ هذه المسائلَ ...

الملخص إنَّ التناص مصطلح حدیث فی الأدب الحدیث و یدلّ علی تفاعل النصوص معاً یعنی أن النص الحاضر، یحتوی النص الغائب بعینه أو بمعناه، و نظریه التناص جدیده فی النقد الأدبی الحدیث و لها مفاهیم قریبه فی النقد الأدبی العربی القدیم من إقتباس و سرقه أدبیه و تضمین. مازال القرآن الحکیم و آیاته و مضامینه و قصصه من أهم المصادر فی الأدب الإسلامی و بخاصه العربیه و الفارسیه، إستلهم الأدباء من هذا المصدر المقدس ال...

رفتار معصومان:، در اندیشه شیعی، هم چون گفتار ایشان، یکی از اجزای تشکیل دهندۀ سنت است که نقش مهمی در فهم و تفسیر آموزه های قرآنی دارد. با این همه، به دلیل عدم شناخت ابعاد مختلف کارآمدی این مؤلفۀ حدیثی، حضور این بخش از سنت در تفاسیر امامیه کم رنگ به نظر می رسد و میزان استناد به آن کم برگ است. این پژوهش می کوشد تا با بررسی تطبیقی میان دو تفسیر اجتهادی معاصر امامیه، یعنی المیزان و من وحی القرآن، کا...