نتایج جستجو برای: الکلمات الدلیلیة عبد الوهاب البیاتی
تعداد نتایج: 904 فیلتر نتایج به سال:
انّ البیّا تی الشاعر الجوّاب الذی قضی عمره فی الترحال و الطواف فی مدن العالم، عبّر عن الاحساس بالغربة بصورعدیدة و وفق مراحل مختلفة، تعکس اشکالاً متنوعة لهذه الرؤیة. فهذه المقالة تکشف عن أبعاد هذه الظاهرة و مراحلها من خلال أشعاره و تصل الی نتائج تدلّنا علی معرفة جذور شخصیّة البیاتی الذی عاش فی شعره فانعکست مراحل حیاته عبر دواوینه الشعریة.
شیراز؛ روشنا شهر شعر البیاتی* محمد عامری تبار1 دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه بیرجند دکتر حبیب الله عباسی استاد دانشگاه خوارزمی لا تبکِ- و العالمُ بحرٌ- فأنا سوف أنادیک/ و أبکی أیها الدرویش فی «شـیـراز»/ سوف أنادیک من المدائن المسبیة- الممنوعة- الفاقدة الذاکرة- المنسیة- المقطوعة الأثداء. البیاتی چکیده انسان پس از دست یابی به پیشرفت های نوین، از زندگی روستایی دست کشید و در شهرها سکنی گزید....
تأثر عبدالوهاب البیاتی الشاعر العراقی الحدیث ومن رواد الشعر الحر بأدب الفرس وثقافتهم فی الکثیر من قصائده ووظف شخصیات ومدن الفرس للتعبیر عما یجیش فی صدره من فیضانات شعریة. تنوی هذه الدراسة تبیین الدلالات التی تحمل هذه الرموز وبیان کیفیة استخدام البیاتی شخصیات فارسیة کرمز أو متقنعا بها من خلال جسد نصه الشعری قدر المستطاع. أما الشخصیات والمدن فهی: الخیام صاحب الرباعیات، نیسابور، جلال الدین الرومی،...
این مقاله بر آن است که از میان استعارات به کارگرفته شده در قرآن کریم برای اشاره به انسان در ارتباطش با خدا، استعارۀ انسان به مثابه بنده نقشی کانونی و فرهنگ ساز داشته است. مقاله پس از معرفی ارزش شناختی استعارات، برای بازشناسی عناصر معنایی عبد، با نگاهی مردم شناختی رابطۀ عبد و رب را به عنوان یک نهاد اجتماعی می کاود و به تحلیل حوزۀ معنایی استعارۀ انسان به مثابه عبد در متن قرآن کریم می پردازد. سپس ...
یعتمد علم الأسلوب الإحصائی باعتباره أحد فروع علم الأسلوب على تفضیل الکمیة على الحدس بغیة اکتشاف أسلوب الأدیب. فإن مشکلة العلاقة بین محتوى اللغة والشکل الصوتی هی إحدی أهم قضایا اللغة والجدل بین العلماء، کما أن الدلالة المعجمیة هی الخطوة الأولى التی یتبعها الباحثون قبل دراسة الدلالات الصوتیة والصرفیة والنحویة. ونحن نستعین فی هذه الدراسة بمنهج علم الأسلوب الإحصائی هادفین إلى اکتشاف الدلالات الکامن...
سالکین اهل معرفت، بر حسب تفکیک میان قرب فرائض و نوافل، یا اهل سلوک نفلی هستند، و یا فرائضیاند و یا جامع هر دو قرب، و یا واجد مقام تمحّض و تشکیک هستند. در تفاوت میان قرب فرضی و نفلی، همین بس که در قرب نفلی، خداوند تنزّل وصفی نموده و سمع و بصر عبد میشود؛ ولی در قرب فرضی، عبد نعت حقّ متعال میشود و عبد، سمع و بصر و ید حقّ تعالی میگردد؛ و همین وساطت برخاسته از قرب فرضِ ولیّالله، سرّ قرار و عدم هلاکت ع...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید