اساس نقد در هنرها (The Basis of Criticism in the Arts) با هر رویکردی، معطوف به شکل (فرم) اثر هنری است. شکل، اساس و اصلی است که اثر هنری را هستی می بخشد و آن را متعیّن می کند. هر اثر هنری شکل و فرم و ساختمانی است که هنرمند با شگرد ها و تمهیدات خلاقانه و با تخیل ابداعی¬اش آن را می آفریند. آفرینش اثر هنری در صورت یا فرم (شکل ) تحقق پیدا می کند و زیبایی، صورت تحقق یافته ای است که در اثر هنری عیان ...

     هنر و ادبیات، دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی­شناسی به هم پیوسته­اند. هنر گاهی شکل زیباشناسانه­ خود را تغییر می­دهد که این تغییر شکل می­تواند از راه بازسازی زبان، فهم و دریافت صورت گیرد.  در نگرشی می­توان ادبیات را هنر نامید، وقتی اثر ادبی ویژگی­های منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری که خلق شده و تکرارناپذیر است؛ چرا که ادبیات و هنـر بیانـگر احساس و عواطف هنرمند است و...

سفرنامه گزارش از مجموعه ی دیده ها و شنیده ها است که توسط سیاحان به صورت نوشتاری و تصویری به تشریح وقایع می پردازد. شیوه ی ناتورالیسم درخلق آثار تصویری در هر دو نمونه ی داخلی وخارجی مشهود است. این سیاحان گاه هنرمندانی بودند چون ( فلاندن ) و یا (کست) که با قلموهای نقاشی خود به این مهم می پرداختند. مدتی پس از اختراع دستگاه چاپ و در پی آن رواج کتابهای مصور، سیاحتگرانی پا به میدان گذاشتند که هنرمندا...

در این پایان نامه سعی شده است با توجه به اهمیت آثار حاضرآماده ی مارسل دوشان در زمینه ی هنر و فلسفه ی هنر، به بررسی تحلیلی رویکردهای نظری حائز اهمیت در مورد این آثار پرداخته شود. در این راستا در فصل اول به معرفی مارسل دوشان و آثار حاضرآماده، و ذکر دلایل اهمیت این آثار در تاریخ هنر و فلسفه هنر پرداخته شده است. در فصل دوم رویکردهای نظری، از جمله رویکرد مفهوم گرایانه، توجه به اهمیت مولف و مخاطب، ...

تئودور آدورنو از جمله فیلسوفانی است که هنر جایگاه بسیار والایی در اندیشه­ی او دارد و به جرأت می­توان گفت بدون درک درست آراء او در باب هنر نمی­توان چندان چیزی درباره­ی اندیشه­های او به چنگ آورد. این ارتباط میان آراء زیبایی­شناختی و کلیّت اندیشه در مورد فیلسوفانی چون کانت و هگل نیز صادق است. می­توان گفت مهم­ترین دغدغه­ی آدورنو درباره­ی هنر، رابطه­ی دیالکتیکیِ اثر هنری با جهان تجربی، جهان روزمره و و...

گونه شناسی، روشی برای تفسیر کتاب مقدّس است که بر اساس آن، برخی افراد، رخدادها، اعمال و مکان هایی که در عهد عتیق از آنها سخن رفته است، به مثابه اخباری پیشین از مسیح، یا رخدادها، اعمال و مکان های مرتبط با وی، آن چنان که در عهد جدید مندرج است، قلمداد می شوند. عناصر این نسبت های گونه شناختی، عبارت از «گونه ها » در عهد عتیق و «پادگونه ها » در عهد جدید دانسته می شوند. در این سیستم بر وحدت میان عهد عتی...