هنر ایران از دیر باز متضمن نقشهای ترکیبی فراوان از موجودات تخیلی بوده که در عین زیبایی به پشتوانه باورهای عمیقی شکل گرفته و بیان کننده اعتقادات آیینی، داستانها و اساطیر ایرانی بودهاند. درطی قرنها نه تنها خود نقشمایه بلکه بخش عمدهای از باورهای مؤثر در شکلگیری آن نقشمایه به این ترتیب دچار تغییرات متعددی شده است. شاهنامه فردوسی به عنوان مخزن بخش عمدهای از اساطیر ایران از اهمیت به سزایی...