روابط ایران و عثمانی، در سده­های متمادی، بسیار پرفراز و نشیب و همراه با جنگ و صلح بود. توسعه­طلبی ارضی در مرزهای شرقی، سیاست ثابت دولت عثمانی بود. با انعقاد عهدنامۀ دوم ارزنه­الروم (1263/1847)، جنگ‌های متعدد و طولانی پایان یافت و مقرر شد اختلاف­ها به‌ویژه دربارۀ مرزها در کمیسیون­های تحدید حدود و از راه مذاکره حل و فصل شود. با الویت دیپلماسی به جای جنگ، فصل جدیدی در روابط دو دولت آغاز شد. فصلی ک...