چکیده ندارد.

باتوجه به اینکه تئاتر خود در زمر? دیرین ترین های جهان به شمار می رود همواره تحت تاثیر سایر هنرها و به ویژه گرایشات هنرهای تجسمی مانند مجسمه سازی ، نقاشی و... بوده است و نمی توان تاثیرات چندرسانه ای یا میان رسانه ای این گرایشات هنری را در ارتقاء کیفی و بصری تئاتر نادیده گرفت . هنرمندان متعددی در این میان همواره تاثیرات گسترده ای از هنرهای بصری پذیرفته اند و آن را در طراحی صحنه تئاتر نمایان ساخ...

چکیده «اندیشه ی استعاری » رویکردی است که به طراحان در درک مسائل و مشکل های ن اآشنای طراحی و تطبیق آن با شرایط آشنا و شناخته شده یاری می رساند. این راهکار که از روش های مرسوم در سال های اخیر بوده است برای تقویت اندیشه و خلاقیت طراح صحنه و آفرینش طرح بسیار اثرگذار است. این پژوهش با هدف ارزیابی کارکردهای استعاره، با تمرکز بر خلاقیت طراحی صحنه تنظیم شده است. بطور کلی این مقاله، پژوهشی کاربردی ...

چکیده: دنیای جدید تئاتر بی تردید مرهون نظریات آدولف آپیا ((adolphe appia وگوردن کریگ (gordon craig) انگلیسی است. از ورای آراء آنها بود که طراحی صحنه به عنوان مهم ترین تحول تئاترجدید، دنیایی دیگر را کشف کرد. اما در این میان آنچه حائز اهمیت جلوه می کند آن است که تا کنون تقریبا قواعد مشخصی برای طراحی صحنه تئاتر و چگونگی مراحل طراحی در این عرصه تدوین نشده است ومعمولاٌ همه چیز به دست قریحه و تجارب ک...

بر خلاف اوایل قرن بیستم، امروزه در فرایند زیبایی شناسانه طراحی صحنه نمایش تکنیک ها، ایده ها و فضاهای اجرایی با تحولی نوین رو به رو هستیم. با حضور آثار و نمایشنامه های مدرن که فضای خاص و دیدگاه متفاوتی عرضه می کند بیش از همه عناصر، فضای نمایش (طراحی صحنه) جلب توجه می کند به همین سبب طراحان صحنه را بر آن داشته تا از تکنولوژی ها و فن آوری های نوین برای ارائه فضایی متفاوت استفاده کنند. از جمله این ...

فرایند طراحی صحنه به شکل قراردادی و معمول خود، بیش از آن که از ناخودآگاه ذهن طراح ناشی شود، بیشتر معطوف به حوزه خودآگاه طراح است. این در حالی است که ناخودآگاه از قدرت بی نظیری برخوردار است و هنرهای تجسمی مدرن با شیوه هایی نظیر هپنینگ و آبستره، به شدت به سمت آن حرکت کرده اند. طراحی صحنه مرسوم، همچنان از قواعد مشخص استفاده می کند؛ تا جایی که در بسیاری مواقع، صحنه پردازی بیشتر به بستری سه بعدی به ...

از دغدغه های اصلی طرّاحی پارچه و لباس بویژه در عرصه ی صحنه و نمایش، به کارگیری شیوه ها و استفاده از سبک های هنری است که ضمن تطابق با نمایشنامه و متن به بهترین وجه ممکن، پاسخگوی انتظارات تولیدکننده و مخاطب باشد و در جذّابیّت و القای بصری، نقش آفرین باشد. از جمله سبک های موثر در این زمینه، "سورئال" می باشد که از سال 1927 میلادی در سینمای جهان جای خود را باز کرده و در ایران نیز نمونه های اندکی دیده م...

فرایند طراحی صحنه به شکل قراردادی و معمول خود، بیش از آن که از ناخودآگاه ذهن طراح ناشی شود، بیشتر معطوف به حوزه خودآگاه طراح است. این در حالی است که ناخودآگاه از قدرت بی نظیری برخوردار است و هنرهای تجسمی مدرن با شیوه هایی نظیر هپنینگ و آبستره، به شدت به سمت آن حرکت کرده اند. طراحی صحنه مرسوم، همچنان از قواعد مشخص استفاده می کند؛ تا جایی که در بسیاری مواقع، صحنه پردازی بیشتر به بستری سه بعدی به ...

در قرن اخیر و با به روی کار آمدن جنبش¬ پست¬مدرنیسم، کاربرد تک¬بُعدی بدن بازیگر در گذشته، تبدیل به نگرشی شد. به این معنا که در نمایش¬های پست¬مدرنیستی، اجراکنندگان تنها با تکیه به کلام خود عمل نمی¬کنند، بلکه زبان¬های جدید و متنوع دیگری را مورد استفاده قرار می¬دهند؛ زبان بدن، زبان موسیقی، زبان تصویر پخش¬شده روی سیکلوپد، زبان حرکت،...که بعدها در اواخر قرن بیستم، با تعریف بسیار مهم، و به¬عبارتی «تئات...

رساله حاضر به بررسی ارتباط میان کارگردانی و طراحی صحنه در نمایشهای ابزورد اختصاص دارد و پژوهشگر برای ورود به این موضوع ، نخست زمینه های پیدایش تاریخی ، فلسفی و هنری این تئاتر را بررسی نموده است.