گارنت میکاشیست های ارتفاعات حاجی قارا، شمال گلپایگان، بخشی ازسنگ های دگرگونی پهنۀ سنندج- سیرجان را تشکیل می دهند. لپیدوپورفیروبلاست و پورفیروپویی کیلوبلاست از جمله بافت های عمده و میکای سیاه (بیوتیت آهن دار)، میکای سفید (موسکویت و فری فنژیت)، کلریت های دگرگونی آهن و منیزیم دار (نوع i و iib)، گارنت (آلماندین) و کوارتز، مهم ترین کانی های این سنگ هاست. کانی های فرعی شامل استروتید، آندالوزیت، پلاژی...

ولکانیسم کواترنری شمال پهنه سنندج-سیرجان در غرب ایران، جزیی از مجموعه گسترده ماگماتیسم همزمان با برخورد فلات مرتفع ایرانی-ترکی است. این فلات بخش فعالی از پهنه قاره ای عربی-اوراسیایی است. گدازه های بازیک (بازانیت ها، هاوائیت ها و بازالت های آلکالن) همسو با روند زمین درز بیتلیس-زاگرس (شمال غربی-جنوب شرقی) فوران یافته اند. اغلب گدازه های بازیک منطقه قروه و بیجار از عناصر لیتوفیل بزرگ یون (lile) ما...

مجموعه آتشفشانی-آذرآواری شمال شهرکرد به صورت کمربندی با راستای شمال غرب-جنوب شرق با امتداد n50w در مساحتی بالغ بر 396 کیلومتر مربع به موازات پهنه ساختاری و گسل زاگرس و در بخش مرکزی پهنه سنندج-سیرجان استقرار یافته است. سنگ های آتشفشانی منطقه دارای سرشت بازیک و حدواسط است. سنگ های نیمه عمیق میکرودیوریتی به فرم استوک های کوچک رخنمون یافته اند. سنگ های آذرآواری شامل انواع توف، لاپیلی توف، آگلومرا، ...

درونهشته گلپایگان-موته بصورت نوار باریک و منحنی وار به طول تقریبی 70کیلومتر و پهنای 2 تا 7کیلومتر در انتهای شمال خاوری پهنه تکتونیکی سنندج-سیرجان قرار گرفته و سنگهای واقع شده در آن سه مرحله دگرریختی و دو حادثه دگرگونی ناحیه ای را پشت سر گذاشته اند. این ساختار با روند شمال خاوری-جنوب باختری توسط یک سری گسلهای اصلی در راستای عمود بر روند عمومی پهنه سنندج-سیرجان در کنار سنگهای جوانتر جا گرفته است....

گرانیتویید‌های میلونیتی گل‌گهر، جنوب‌خاور سیرجان، یکی از مناطق مهم برای بررسی پیشینه پی‌سنگ پهنه سنندج- سیرجان و بررسی روند دگرگونی و ماگماتیسم در طی فرورانش نئوتتیس است. مطالعات صحرایی نشان می‌دهد که این گرانیتویید‌ها در زیر سنگ‌های دگرگونی مانند متاپلیت، کالک‌شیست و آمفیبولیت‌ها قرار گرفته‌اند. در این پژوهش توده‌های نفوذی گرانیتوییدی منطقه بر اساس سنگ‌شناسی و ویژگی‌های ژئوشیمیایی در دو گروه ط...

مجموعه آتشفشانی-آذرآواری شمال شهرکرد به صورت کمربندی با راستای شمال‌غرب-جنوب‌شرق با امتداد N50W در مساحتی بالغ بر 396 کیلومتر مربع به موازات پهنه ساختاری و گسل زاگرس و در بخش مرکزی پهنه سنندج-سیرجان استقرار یافته است. سنگ‌های آتشفشانی منطقه دارای سرشت بازیک و حدواسط است. سنگ‌های نیمه‌عمیق میکرودیوریتی به فرم استوک‌های کوچک رخنمون یافته‌اند. سنگ‌های آذرآواری شامل انواع توف، لاپیلی‌توف، آگلومرا، ...

در پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس سبک ساختاری از بخش داخلی (پهنه سنندج – سیرجان) به سمت بخش خارجی (زاگرس) به ترتیب از سبک ستبر پوسته به سبک نازک پوسته تغییر می نماید. در این پهنه، گسلهای راندگی با روند شمال باختر- جنوب خاور و شیب به سمت شمال خاوری، قدیمی ترین واحدهای ترادف رسوبی را به سطح رسانده اند. بر اساس الگوی دگر شکلی، پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس را می توان به دو محدوده مشخص که توسط راندگی اصلی ز...

abstract the balvard metamorphic assemblage (bma) crops out at the northeastern margin of the southeastern part of the sanandaj-sirjan zone (ssz) in contacting to the dehshir-baft ophiolitic mélange. this location prepared a special situation to resolve some of the complicated tectonic problems of this part of iran. petrology, micro-tectonics and satellite image investigation were carried out ...

ویژگی‌‌های متفاوت‌ واحدهای سنگی، ارتباط آنها با یکدیگر و نیز فعالیت‌های آذرین و دگرگونی در بخش جنوب خاوری پهنه سنندج- سیرجان منجر به شناسایی چندین واحد زمین‌ساخت- چینه‎نگاری ‌شده است. این واحدها در جریان باز و بسته شدن اقیانوس نوتتیس در جنوب ایران شکل گرفته‌اند. واحدهای زمین‌ساخت- چینه‎نگاری اصلی در این ناحیه عبارتند از: رسوبات نوع الاکوژنی مربوط به حاشیه جنوبی سکوی ایران مرکزی با سن عمومی پالئ...

در سه درونهشته با راستای ene-wsw محلات، موته و لای بید واقع در زیر پهنه با دگرریختی پیچیده سنندج-سیرجان، خاور گلپایگان، واحدهای سنگی قدیمی که توسط مرزهای گسله محدود شده اند، از بین واحدهای سنگی جوانتر به سطح رخنمون یافته اند. از آنجا که با وجود مطالعات ساختاری متعدد در محدوده درونهشته موته الگوی تکاملی یکسانی برای آن ارائه نشده، علاوه بر موته دو درونهشته دیگر موجود در منطقه نیز انتخاب شدند تا پ...