تولید دودمان های سلولی لنفوبلاستوئید با استفاده از ویروس اشتاین بار بررسی تاثیر آنتی ایمونوگلوبولین ها بر تولید آنتی بادی توسط دودمان های حاصله

یکی از مشکلات اساس در تولید آنتی بادیهای منوکلونال انتسانی توسط دودمان سلولی لنفوبلاستوئید، کم بودن میزان آنتی بادیهای تولیدی است . در این تحقیق ضمن استاندارد کردن روش ایمورتالیزه کردن لنفوسیتهای b با ebv، تاثیر آنتی هیومن ایمونوگلوبولینها بر میزان نامیرایی و میزان و کلاس آنتی بادیهای تولیدی مورد بررسی قرار گرفت . برای این منظور 16 نمونه خون مجیطی انسان جمع آوری گردید و هر نمونه در سه حفره از پلیت 24 خانه ای به شکلی وارد شد که حفره اول محتوی لنفوسیتهای b و محیط کشت کامل، حفره دوم محتوی لنفوسیتهای b آلوده به ویروس اپشتاین بار و محیط کشت کامل و حفره سوم محتوی لنفوسیتهای b آلوده به ویروس اپشتاین بار که قبل از آلودگی به مدت 24 ساعت تحت تاثیر آنتی هیومن ایمونوگلوبولیتها قرار گرفته بودند و محیط کشت کامل بود. این سلولها با استفاده از میکروسکوپ معکوس هر روز مورد بررسی مورفولوژیک قرار گرفتند. بعد از گذشت حدود 3 هفته از 16 نمونه فوق 13 نمونه ایمورتالیزه شدند. در تمامی 13 نمونه ایمورتال شده نمونه هایی که تحت تاثیر آنتی هیومن ایمونوگلوبولین قرار گرفته بودند به طور متوسط چهار روز قبل از دیگر نمونه ها نامیرا شدند و تعداد کلنی های حاصل نیز بیشتر و بزرگتر بود. نتایج آزمون الیزا که بر روی مایع این نمونه ها در روز بیست و یکم صورت گرفت ، یافته فوق را تایید کرد و نشان داد که میزان lgm و lgg تولیدی در نمونه هایی که تحت تاثیر آنتی هیومن ایمونوگلوبولین قرار داشتند بیشتر و از تفاوت معنی داری با نمونه هایی که تحت تاثیر این ماده نبوده اند، برخوردار هستند. لذا می توان نتیجه گرفت که تحت تاثیر آنتی هیومن ایمونوگلوبولین میزان نامیرایی و میزان آنتی بادی افزایش می یابد. اما مکانیسم دقیق این پدیده بر ما روشن نیست .