بررسی تاثیر دوره های آموزشی ضمن خدمت مربیان مراکز آموزش کشاورزی کشور در کارایی آن

در فرایند توسعه پایدار، ایران اسلامی دهه بازسازی را می گذراند، یکی از ابزارهایی که می تواند به روند بازسازی در زمینه های مختلف شتابی دو چندان بخشد، آموزش نیروی انسانی است ، لیکن با توجه به نقش و هدفی که برای دوره های آموزشی مورد انتظار است ، اجرای آنها در صورتی مفید واقع خواهد شد که براساس نیازهای واقعی شرکت کنندگان طرح شده و موجب تغییرات رفتاری در آنها پس از طی دوره و در حین اشتغال به کار گردد، به منظور بهبود نحوه انجام وظایف کارکنان اداری دولت در حال حاضر، دوره های آموزشی مختلفی طرح و اجزاء می شود، در این رابطه این سوال مطرح است . که با توجه به امکانات تخصیص یافته به امر آموزش کارکنان، برگزاری این دوره ها تا چه حد در دستیابی به اهداف مورد نظر با موفقیت همراه است ؟ این پژوهش به منظور بررسی تاثیر دوره های آموزش ضمن خدمت مربیان مراکز آموزش کشاورزی کشور در کارایی آنان انجام شد، متغیر مستقل در این تحقیق "دوره های آموزش ضمن خدمت مربیان" و متغیر وابسته "کارایی مربیان مراکز آموزش کشاورزی کشور" که با مفاهیم توانایی در تدریس ، مهارت در تفکر و حس مسئولیت پذیری معرفی شده است ، جامعه آماری از دو گروه از کارکنان آموزش دیده و آموزش ندیده تشکیل شده است . گروه آموزش دیده مربیانی هستند که به عنوان کارشناس در بخشهای مختلف مرکز آموزش مشغول خدمت بوده و غالبا مسئولیت تدریس را نیز بر عهده دارند، و در دوره های آموزش کوتاه مدت ضمن خدمت در سال 76 شرکت نموده اند که در این تحقیق گروه آزمایش خوانده شده است و گروه آموزش ندیده، مربیانی هستند که از زمان اشتغال در شغل فعلی شان هیچگونه آموزش ضمن خدمت را گذرانده اند، و در این تحقیق به عنوان گروه کنترل نامیده می شوند. جمعیت آماری در این پژوهش 60 نفر کارشناس که این تعداد 30 نفر مربوط به کارکنان آموزش دیده و 30 نفر مربوط به آموزش ندیده می باشد، نمونه آماری در این پژوهش همان جامعه آماری می باشد. روش انجام تحقیق، روش زمینه ای با استفاده از یک پرسشنامه منظم یا بسته با طیف کیلدت (پنج گزینه ای) و برای تجزیه و تحلیل یافته ها، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است . اطلاعات جمع آوری شده به صورت جداول فراوانی و درصدی تنظیم و در محدوده آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شده و برای مشخص کردن تفاوت معنی داری دو گروه از آزمون خی دو (کای اسکویر) استفاده شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد که کارکنان آموزش دیده در هر سه شاخص (توانایی در تدریس اعم از روش تدریس ، طرح درس ، آگاهی و استفاده از منابع مورد تدریس ، کنترل و اداره کلاس -مهارت در حل مشکلات درسی و غیردرسی دانش آموزان-حس مسئولیت شناسی آنان) از کارکنان آموزش ندیده بیشتر است . به طور چکلی این فرضیه که کارکنان آموزش دیده اثربخشی بیشتری، نسبت به کارکنان آموزش ندیده دارند، در سطح آلفای یک درصد تایید شده است . با توجه به نتایج فوق، محقق به سایر پژوهشگران توصیه می نماید، موضوعاتی از قبیل روشهای پیشرفته تدریس ، آموزشهای جامع، بازنگری و نوسازی آموزشها، پودمانهای آموزشی و ... مورد توجه قرار گیرد.