تاثیر تنش خشکی پس از گرده افشانی بر قدرت بذر و میزان پروتئین دانه

نظر به اهمیت خاص گندم و لزوم افزایش عملکرد در واحد سطح انجام تحقیقاتی زراعی و فیزیولوژیکی برای بالا بردن راندمان تولید این گیاه ضروری است. از عوامل تعیین کننده عملکرد هر گیاهی علاوه بر ژنوتیپ شرایط محیطی است که گیاه در آن قرار می گیرد و یکی از مهمترین عوامل موثر بر رشد و نمو گیاهان آب است. در منطقه گرگان و دشت دوره پر شدن دانه گندم با شرایط کم آبی و تنش خشکی مواجه می شود. اطلاع از اینکه تنش خشکی در دوره پس از گرده افشانی چه تاثیری بر قدرت بذر گندم حاصله خواهد داشت حائز اهمیت فراوان است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی پس از گرده افشانی بر قدرت بذر و میزان پروتئین بذور انجام گردید. ارقام مورد مطالعه شامل تجن و زاگرس بود. آزمایش های صورت گرفته شامل تعیین حداکثر، سرعت و یکنواختی جوانه زنی ، آزمون تسریع پیری ، اعمال تنش خشکی مجدد توسط پلی اتیلن گلیکول آزمایش اندازه گیری میزان هدایت الکتریکی و مقدار پروتئین بذور بودند. تجزیه داده ها با استفاده از برنامه آماری ‏‎as, s , qp5‎‏ نشان داد که دو رقم در وزن خشک اندام های هوایی و وزن هزار دانه اختلاف معنی داری دارند. همچنین با افزایش شدت خشکی پس از گرده افشانی وزن هزار دانه هر دو رقم کاهش معنی داری یافت. سرعت کاهش وزن هزار دانه رقم تجن بیش از زاگرس بود.در آزمایش های قدرت بذر نیز حداکثر ، سرعت و یکنواختی جوانه زنی بذور در سطح ارقام، خشکی و اثر متقابل رقم و خشکی اختلاف معنی داری نداشت.قرار دادن بذور حاصل از تیمارهای خشکی در دوره پر شدن دانه در شرایط دما و رطوبت بالا (تسریع پیری) باعث افزایش یکنواختی جوانه زنی رقم تجن در مقایسه با رقم زاگرس گردید.میزان هدایت الکتریکی بذور رقم تجن نیز با افزایش شدت تنش رطوبتی در دوره پر شدن دانه افزایش معنی داری یافت. میانگین مقدار پروتئین بذور هم تحت تاثیر ارقام و سطوح خشکی گلخانه ای قرار نگرفت.