تدوین زبان طراحی شهری محلی (ایرانی) در فرایند جهانی شدن ( شهرها) ( با تاکید بر مفهوم هسته های شهری )

هر فناوری جدید بتدریج محیطهای جدیدی را خلق و تغییرات بزرگی را در نگرش انسان نسبت به محیط پدید می آورد . در دهه های اخیر نیز توسط فناوری های میکرو الکترونیک در حال دگرگون ساختن ساختار اقتصادی - سیاسی و اجتماعی - فرهنگی جهان است که تحت عنوان جهانی شدن شناخته می شود. نقطه اثر جهانی شدن با تکیه بر ابزراهای اطلاعاتی و نیروهای جهانی اقتصاد ، شهر و حاصل آن تبدیل شهرهای بزرگ و تاریخی به شهرهای جهانی با عملکرد های خاص است. اما جهانی شدن به عنوان محصول انقلاب اطلاعات همچون انقلاب و تمدن صنعتی با سود و زیانهای متفاوتی برای دولت - ملت های گوناگون بویژه کشورهای درحال توسعه همراه است. مهمترین نگرانی در بعد شهر سازی تحول شهر جهانی تحت نفوذ ارتباطات راه دور ، اقتصاد بدون مرز و تنوع فرهنگهای حاضر در آن ، به شکل فضاهای عام و بی هویت جهانی و بدون تعلق به فرهنگ ، قلمروهای خاص ملی و سیاسی یا بطور خلاصه به مکان خاص محلی است. این رساله با توجه به مسئله مذکور طراحی شهری را به عنوان یکی از ابزارهای موثر در حفظ وارتقا ویژگی های فرهنگی ایرانی در شهرهای ایرانی - جهانی آینده معرفی می نماید. به این ترتیب منظور اصلی این رساله تدوین یک نظریه قانونمند یا تعمیم پذیر جهانی برای طراحی شهری است که بوسیله آن بتوان انواع خلاقانه ساخت و سازهای شهری ایرانی را نیز ساماندهی نمود بطوری که شهر یا فضاها شهری حاصل در عین پذیرش تکنولوی های ارتباطی و عملکردهای جهانی ، مکانی منطبق بر سیستم ارزشی پایدار و متداوم فرهنگی ایرانی باشد. زبان و نظریه های زبانی به عنوان ابزاری برای تدوین چنین نظریه ای بکار گرفته شده به طوریکه با ساخته شدن زبان مورد نظر در واقع یک نظریه طراحی شهری تدوین شده است. این زبان از سه جز اصلی ساختار معنایی و ارزشی شهر (واقع در سطح ژرف ساختی زبان) ،واژگان یا نشانه ها شامل شکل ها و عملکردهای شهر (واقع در سطح روساختی زبان) و قواعد دستوری برای ترکیب معنی دار واژگان شهری تشکیل می شود. اجزا زبان طراحی شهری تدوین شده از یک سو باآینده نگری و پیش بینی شرایط مطلوب توسعه شهرها در شرایط جهانی شدن از سوی دیگر با بازیافت آگاهانه خصوصیات قابل تعمیم شهرهای سنتی ایران و نهایتا از تلفیق منطقی ایندو با هم حاصل شده است. این زبان به عنوان بخشی از دانش پایه طراحی شهری تلقی می گردد و می تواند راهنمایی برای هدایت حرفه طراحی شهری در امر ساماندهی شهرهای آینده باشد.