اتصال ورق آلومینیم به آلومینیم با استفاده از فرآیند نورد جهت استفاده از اوپراتورهای یخچال

در این تحقیق اتصال نوردی ورقها آلومینیوم که به عنوان مهم ترین روش تولید اوپراتورهای یخچال محسوب می شود. مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مطالعه بر اساس آزمایشات انجام شده بر روی یکسری اواپراتور، از ورقهای آلومینیوم خالص تجاری با خلوص 5/99% و ضخامت 4 میلی متر و با سختی حدود 45 برنیل استفاده شده است. ورقها تحت آنیل در درجه حرارت 345 درجه سانتیگراد و به مدت نیم ساعت قرار گرفته و به بهترین حالت کارپذیری و نورد رسیدند.بر اساس اینکه آماده سازی سطحی به عنوان یکی از مهم ترین اتصال محسوب می شود، نمونه های برش خرده با ابعاد 4*70*150 میلی متر تحت آماده سازی های مختلف از جمله، آندایز تک رو، آندایز دو رو، نیکل براق، چربی زدایی و غیره قرار گرفته و در درجه حرارتهای 25، 250، 400 و 500 درجه سانتیگراد تحت کاهش ضخامتهای مختلف از 10 الی 80% نورد شدند. در اتصال نوردی از یک سیستم نوردی آزمایشگاهی دو غلتکه با تناژ حداکثر 50 تن و سرعت حدود 30 دور در دقیقه و قطر غلتک 18 سانتیمتر استفاده شد.در نهایت نتایج حاصله از آزمایشات هم خوانی خوبی با تئوریها و تحقیقات ارائه شده از خود نشان دادند. در این بررسی ها مشخص شد، اتصال اولیه به صورت فاکتوری مثبت در جهت اتصال محسوب می شود و در نمونه های بدون اتصال اولیه، حالت برشی و سرخوردن از اتصال مناسب جلوگیری می کند. همچنین مشخص شد آماده سازی سطحی به عنوان مهم ترین فاکتور در اتصال مطرح است و بایستی لایه آماده سازی شده شرایط ویژه ای داشته باشد. به عنوان مثال تردی لایه آماده سازی در حین نورد باعث خرد شدن این لایه و ظاهر شدن فلز تمیز و عاری از اکسید شده و نواحی اتصال در اثر تماس سطوح عاری از اکسید ایجاد می گردد.در آماده سازی های اعمالی پوشش نیکل براق نسبت به آندایز از ارجحیت خاصی برخوردار بود و بدلیل تردی خاص و ضخامت ناچیز نسبت به لایه آندایز، از پراکندگی بهتر و بقایای کم لایه آماده سازی در فصل مشترک برخوردار بود و به همین دلیل استحکام برشی بالاتری نسبت به نمونه های آندایز از خود نشان می داد.با افزایش میزان کاهش ضخامت اتصال، استحکام برشی اتصال افزایش پیدا می کند و با افزایش میزان درجه حرارت، اتصال در کاهش ضخامت پائین تری آغاز می گردد.هم چنین مشخص شد که لایه آماده سازی سطحی بایستی مقدار بهینه ای داشته باشد و در تمامی حالات آماده سازی سطحی تک رو شرایط بهتری نسبت به دو رو از خود نشان می دهد. به طور خلاصه می توان گفت، در این پروژه فاکتورهای: درصد کاهش ضخامت، درجه حرارت، آماده سازی سطحی و نیازهای اولیه اتصال مدنظر قرار گرفته و بررسی شده اند.