افزایش سختی جانبی سازه قاب-دیوار در ساختمان های بلند بوسیله سخت کردن طبقات در ترازهای بهینه

در این پژوهش روش محیط پیوسته برای سازه های قاب-دیوار تشریح شده است. دیوار برشی کوپل به علت خواصی که دارد می تواند نماینده ای از سازه های خمشی باشد. با استفاده ازاین تئوری در فرمول های محیط پیوسته مربوط به سازه های قاب-دیوار، انعطاف پذیری ستون ها را کرده و ایده ای برای افزایش سختی جانبی سازه های قاب-دیوار در ساختمان های بلند بوسیله سخت کردن یک یا تعدادی از طبقات در ارتفاع میانی یا بالای ارائه شده است. سخت کردن طبقه یا طبقات با پرکردن یک یا چند دهانه از قاب بوسیله بتن یا مصالح بنایی یا اضافه کردن بادبند یا افزایش اندازه ستونها و تیرهای اطراف طبقه/طبقات صورت می گیرد. این روش و ارزیابی پارامترهایی که در رفتار سازه های سخت شده دخالت دارند بوسیله روش مدل محیط پیوسته و روش اجزا محدود شرح داده شده است. همچنین این روش در دو ساختمان 20 و 25 طبقه به کار برده شده است. ترازهای بهینه طبقات سخت شده با استفاده از روش محیط پیوسته و اجزا محدود خطی و غیرخطی بدست آمده است. در نهایت تحلیل دینامیکی غیرخطی سازه نیز مورد نظر قرار گرفته ونتایج این تکنیک با استفاده ازاین روش نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است.