طرح و بررسی خصوصیات مهندسی بتن های سبک سازه ای از مصالح محلی

چکیده سبکسازی در سازه یکی از دغدغه های ذهنی طراحان و مهندسان سازه از دیرباز بوده است. سبکتر شدن سازه باعث تسهیل در اجراء سازه و جابجائی مصالح، پایین آمدن بارگذاری وارد بر سازه و به تبع آن پایین آمدن هزینه ساخت، بالاتر رفتن عایقی حرارتی سازه و نهایتا کاهش نیروی زلزله می شود. با توجه به کاربرد فراوان بتن در سازه ها، سبکسازی بتن یکی از گامهای اساسی در سبک کردن سازه است. روشهای متعددی برای سبکسازی بتن متداول می باشد که از آن جمله می توان به جایگزینی سنگدانه های بتن با ادامه چکیده پایان نامه سنگدانه های سبکتر، حذف ریزدانه بتن جهت ایجاد فضای خالی در بتن و استفاده از مواد هواساز و ... اشاره کرد. اما عمده ترین روش برای سبکسازی بتن، استفاده از سنگدانه های سبک در ساخت بتن می باشد. در این پایاننامه تلاش شده است از مصالح محلی موجود در آذربایجان و بویژه شهر تبریز طرحهای اختلاط بتن سبک برای مصارف سازه ای ارائه شود و سپس خصوصیات و ویژگیهای مهندسی آنها مورد بررسی قرار گیرد. در این راه از دو نوع مصالح به نامهای پرلیت (فراوری شده) و پومیس (غیر فراوری شده) استفاده گردید، که در این راه طرحهای اختلاطی که دارای مقاومت قابل قبول بودند برگزیده شد. سپس با استفاده از مواد افزودنی از جمله فوق روانساز ها، پودر سیلیس و مواد مکمل سعی گردید مقاومت و خصوصیات سازه ای بتن افزایش یابد. در این راه از روشهای دیگر سبکسازی از جمله حذف ریزدانه نیز در برخی از طرحهای اختلاط استفاده شد. با استفاده از نتایج حاصل از آزمایش، نمونه های تهیه شده از پومیس ریزدانه و درشت دانه به همراه مواد افزودنی به ویژه نوعی از مکمل به نام a.c.p، هم دارای چگالی قابل قبول و هم مقاومت و خصوصیات سازه ای و مهندسی بالا شدند.