کاهش پرخاش از راه افزایش هوش هیجانی: طراحی و آزمایش یک دوره ی آموزشی مهارتهای هیجانی برای دختران دبیرستانی شهر تهران

این پژوهش با هدف طراحی یک برنامه آموزش هوش هیجانی و بررسی اثربخشی آن بر پرخاشگری دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شده است. روش انجام آن شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل ) بوده است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر تهران بوده که بطور تصادفی نمونه 24 نفره از میان آنها برگزیده شده و بطور مساوی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه به پرسشنامه هوش هیجانی(sreis)و به پرسشنامه پرخاشگری (agq)پاسخ دادند و پس از آن برای گروه آزمایش، 14 جلسه آموزش هوش هیجانی برگزار شد. در پایان جلسات و سه ماه بعد به صورت همزمان از هر دو گروه، پس آزمون و آزمون پیگیری پرخاشگری و هوش هیجانی به عمل آمد.داده های جمع آوری شده با استفاده از طرح آمیخته (اندازه گیری مکرر و t وابسته)، مورد تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج نشان داد :آموزش هوش هیجانی ، موجب افزایش( 0/05 p<0/05 ، 4/88=f)، ( p<0/016 ، 9/58-=t)پایدار ( p< 0/016،1/12=t)هوش هیجانی و کاهش(p< p<0/05 ،7/24=f ) ، ( p<0/016 ،15/83=t) نسبتا ًپایدار(p< 0/016 3/96=t)پرخاشگری آزمودنی ها می گردد، یعنی بین پرخاشگری گروه آزمایش و کنترل بعد از حذف اثر پیش آزمون در سطح 05/0 تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل پس از حذف تأثیر پیش آزمون در مولفه های احساس پرخاشگرانه( p<0/016 ، 4/23=t) و فکر پرخاشگرانه ( p<0/016)و رفتار پرخاشگرانه ( p<0/016 ،5/60=t )، دریافت هیجان( p<0/05 ، 4/85 (f=، (p<0/016 ، 6/73-=t) ،مدیریت هیجان خود(0/05 p<0/05 ، 1/88=f )، ( p< 016/0 ،7/1-=t)،مدیریت اجتماعی هیجان( p<0/05 ، 0/95=f ) ، ( p<0/016 ،4/52-=t)تفاوت معناداری وجود دارد ولی تفاوت بین میانگین نمرات دو گروه در مولفه های کاربرد هیجان و فهم و ادراک هیجان معنادار نبوده است.