بررسی اثربخشی آموزش هماهنگی حسی-حرکتی بر بهبود مهارت های خودیاری غذاخوردن و آشامیدن کودکان عقب مانده ذهنی شدید زیر 14 سال مقیم موسسه های نگهداری شهر قم

پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی آموزش هماهنگی حسی – حرکتی بر بهبود مهارت های خودیاری غذاخوردن و آشامیدن کودکان عقب مانده ذهنی شدید می پردازد. در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه مددجویان عقب مانده ذهنی شدید زیر 14 سال مقیم موسسه های نگهداری شهر قم است که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 5 مددجو به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه ، مشاهده و چک لیست پژوهشگر ساخته بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش t وابسته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش هماهنگی حسی – حرکتی بر بهبود رفتارهای پیش ، حین و پس از غذا خوردن و آشامیدن موثر بوده است.