تاثیر آموزش نحوی و معنائی برفراگیری تکیه گذاری صحیح روی اسمهای مرکب و توالیهای صفت و اسم انگلیسی برای فراگیران فارسی زبان: (مطالعه موردی زبان آموزان دبیرستانی)

چکیده اگر چه مهارتهای درک و تولید در کاربرد زبان ( جنگینر، 2000 ؛ درونیک 2003 )، توسعه ی زبان (الیس ، 1996 ؛ الیس ، 2006 ) و آموزش زبان ( سلس مورسیا و دیگران ، 1996 ؛ دالتون و سیدلهوفر ،1994 ؛ فرسر ، 2003 ) نقش اساسی دارد ، به آموزش تلفظ در کلاسهای زبان خارجی اهمیت لازم داده نشده و مواد آموزشی مشکلات خاصی را که بواسطه دخالت زبان اول به وجود می آید مورد توجه قرار نمی دهد ( سیلورا ، 2002 ) . برای پر کردن این خلاء و نشان دادن ضرورت تهیه مواد آموزشی و روشهای تدریس مرتبط با تفاوت تکیه گذاری روی اسمهای مرکب و توالیهای صفت و اسم انگلیسی و در عین حال در نظر داشتن این موضوع که فارسی زبانی آخر- تکیه است ، این تحقیق روش تدریس و مواد آموزشی جدیدی را معرفی و با استفاده از یافته های زبان شناسی مقابله ای ، تجزیه و تحلیل خطاها ، نحو و معنا شناسی تأثیر آموزش نحو محور و معنا محور را بر درک تکیه گذاری صحیح روی اسمهای مرکب و توالیهای صفت و اسم انگلیسی بررسی می کند . برای تهیه محتوای آزمون این تحقیق ابتدا مجموعه ای از اسمهای مرکب چپ تکیه از مدخل های فرهنگ لغت انگلیسی انتخاب شد . این مجموعه از نظر قابلیت ترجمه برای دانش آموزان و از نظر اعتبار توسط دبیران زبان آزمایش و از جهت نحوه نگارش و همخوانی با روابط معنایی بین عناصر اسمهای مرکب پیشنهادی توسط زپاکویچ ،1998 که درکیم و بالدواین ( 2007 ) آمده است آزمایش شده سپس 15 اسم مرکب منتخب به همراه 15 توالی صفت و اسم استخراج شده از یک آزمون ترجمه ی روی توالیهای صفت و اسم شکل نهایی مواد آزمون را تشکیل داد . علاوه بر آزمونهای ترجمه، این تحقیق شامل 3 مرحله دیگر یعنی ؛ پیش آزمون ، آموزش و پس آزمون بود . 90 دانش آموز پس از شرکت در پیش آزمون به مدت دو هفته آموزش کلی روش تکیه گذاری را در زبان انگلیسی فرا گرفتند . سپس در سه گروه آزمایش ،نحو و معنا به ترتیب تحت آموزش سنتی تمرین و تکرار ، نحوی ومعنایی قرار گرفتند . یافته های حاصل از داده ها تحت آزمون کای دو به قرار زیر است : در صورتیکه مواد آموزشی و روشهای این تحقیق مورد استفاده قرار گیرد ، آموزش نحوی در فراگیری تکیه روی توالیهای صفت و اسم و آموزش معنایی در فراگیری تکیه روی اسمهای مرکب انگلیسی موثر است . با این وجود روش معنا محور در آموزش موثرتر است به این معنی که آموزش معنا محور نه تنها در تشخیص اسمهای مرکب از توالیهای صفت واسم انگلیسی که شباهت ظاهری با هم دارند موثر و در تکیه گذاری روی اسمهای مرکب کمک می کند ، بلکه نسبت به آموزش نحو محور در شناخت محل تکیه روی توالیهای صفت و اسم هم در مقایسه با خود آموزش نحو محور موثرتر عمل می کند . کلید واژه ها: تکیه - اسمهای مرکب - توالیهای صفت واسم - آموزش نحو محور - آموزش معنا محور