روایت شناسی فیلم: بررسی و تحلیل ساختار روایت در سینما و تلویزیون

این رساله دکتری تحت عنوان" روایت شناسی فیلم : بررسی و تحلیل ساختار روایت در سینما و تلویزیون" به بحث در ساختار روایت سینمایی به عنوان نوعی ادراک یا استنباط، بر آمده هم از سوی مولف و هم از سوی مخاطب، می پردازد. رساله حاضر نقش عنصر تصویری و نیز نقش سایر عناصر، اعم از عناصر مشترک یا متفاوت، در ساخت و تألیف ادبیات و سینما همچون: داستان، پیرنگ، رویداد، زمان، مکان/ فضا، و غیره را با تأکید بر فرم و ساختار مورد تحلیل قرار می دهد. در این فرآیند ، چالش های نظری و موقعیت روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی، از رهیافت های کلاسیک تا مدرن و نیز،آثار نظریه پردازان مشهور از پراپ تا هیث، و از بارت تا ژنت ،بوردول، برانیگان، و دیگر محققان بررسی می شود. رساله حاضر در پنج فصل به همراه پیشگفتار و نتیجه، تنظیم شده است. پیشگفتار، در بارهٌ طیف وسیع مباحثات در باب روایت روایت در بیان سینمایی است. فصل اول تحت عنوان"درک و دریافت روایت" به مرور و تحلیل این شیوه تفکر ریشه دار می پردازد که فیلم های داستانی، به طور کلی، ابتدا از جنبه روایتشان درک و دریافت میشوند و هر چیز دیگری در آنها جنبهٌ ثانوی دارد. در این جا، موضوع اصلی پیرنگ است. فصل دوم به نام" چالش های نظری در زمینهٌ روایت سینمایی: یک نگاه تاریخی" به مرور و تحلیل تئوری های روایت(و روایت سینمایی) در طول تاریخ معاصر این تئوری ها، از سوسور تا پراپ، و از آن جا تا بارت، متز، هیث، بلور، مالوی...و نیز وجوه فلسفی آن تئوری ها نظر دارد. در فصل سوم با نام،"شکل و ساختار درتئوری های روایت" تمرکز بحث بر تئوری های زبان شناختی و ساختاری روایت سینمایی و نیز فرمالیسم به عنوان مبنای ساختاری درک و ساخت روایت است. این فصل ضمناً، تاٌکیدی دارد بر شیوهٌ "فیلمیک" درک روایت. فصل چهارم، تحت عنوان "ساخت روایت: از ادبیات تا سینما" شرح جامعی است بر اندیشه ها و آراء مربوط به ویژگی های مشترک و متمایز ساخت روایت در ادبیات و سینما. محوریت این اندیشه ها عموماً بر داستان، پیرنگ، رویداد، زمان و غیره است. و سرانجام، فصل پنجم به نام،"جایگاه روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی" شامل گستره ای از موضوع های مطرح در مطالعات سینمایی است. که به روایت و تحقق آن مربوط می شود. این موضوع ها، از "زبان" گرفته تا "بینامتنی"، واز "بازیگری" تا "موسیقی"، یا با مفهوم روایت فیلم رابطهای متقابل دارند یا دارای کارکرد روایتی ویژهٌ خوداند.