ژنتیک مقاومت غیر میزبانی در جو نسبت به قارچ puccinia persistens

واژه های گیاه غیر میزبان و پاتوژن غیرمیزبان، به این واقعیت اشاره دارد که پاتوژن ها قادر به آلوده سازی طیف محدودی از گیاهان هستند. مقاومت غیز میزبانی بسیار موثر و پایدار است و بنابراین اغلب پیشنهاد می شود که مکانیسم های مقاومت غیر میزبانی جهت تولید گیاهان مقاوم قابل تعمیم می باشد. مطالعه مقاومت غیر میزبانی برای فهم دقیق مکانیسم های پیچیده دفاعی گیاه علیه پاتوژن ها ضروری است. پیشرفت های اخیر در تکنولوژی های ژنتیک گیاهی و توالی یابی ژنوم های گیاهان ما را به فهم مکانیسم های پیچیده دفاع غیر میزبانی امیدوار کرده است. به علت نبود سیستم ژنتیکی مناسب، مطالعه اساس ژنتیکی مقاومت غیر میزبانی بسیار مشکل است. سیستم های مقاومت حد واسط به عنوان راهی برای بررسی ژنتیک این مقاومت با فرض اینکه نتایج به سیستم های مقاومت کاملا غیرمیزبانی قابل تعمیم می باشد، استفاده می شوند. از آنجا که گیاه جو در مرحله گیاهچه به چندین قارچ غیر میزبان عامل زنگ برگ حساسیت نسبی نشان می دهد می توان از این پاتوسیستم به عنوان مدل جهت بررسی مقاومت غیر میزبانی استفاده کرد. از طرفی ژنوم دیپلوئید و نسبتا ساده ی جو، دسترسی به اطلاعات فراوان ژنتیکی موجود به همراه نقشه ها و سیستم نشانگری بسیار پیشرفته در جو و نیز دسترسی به لاین آزمایشگاهی susptrit با حساسیت بالا نسبت به زنگ های غیر میزبان امکان بررسی موثرتر و آسان تر مقاومت غیر میزبانی را در پاتوسیستم جو- زنگ فراهم آورده است. در این مطالعه نیز سعی شده است با استفاده از اطلاعات و امکانات موجود، به بررسی ژنتیک مقاومت غیر میزبانی در جو به زنگ غیر میزبان puccinia persistens پرداخته شود. بدین منظور با استفاده از دو جمعیت rilsو یک جمعیت subnils موجود qtlهای مقاومت غیرمیزبانی نقشه یابی شدند و از طرفی با تولید یک جمعیت بک کراس جدید الگوی وراثت پذیری qtl(های) مقاومت بررسی و امکان پیوستگی qtl(های) نقشه یابی شده با مارکرهای ssr بررسی شد. بررسی های ژنتیکی و بافت شناسی حاکی از وجود شباهت ها و تفاوت هایی بین مقاومت غیرمیزبانی و مقاومت نسبی در شناسایی و پاسخ به پاتوژن های عامل زنگ می باشد.