سنّت استیصال در قرآن

سنن الهی همان قوانین الهی است که در آنها تبدیل و تحویل و تغییرپذیری راه ندارد، سنتهای خداوند انواع مختلف دارد نظیر سنت امداد، امهال، استدراج، استیصال و ...، استیصال از باب استفعال و از اصل گرفته شده است، سنت استیصال به مجازاتهایی اطلاق می شود که اقوام سرکش غیرقابل اصلاح را ریشه کن می کند، واژه ی «استیصال» در قرآن بکار نرفته ولی واژه های دیگری در قرآن مانند: «هلاک»، «اخذ»، «حیق»، «تدمیر»، «رجز» و «قصم» که معنای هلاکت را دربردارند به معنای استیصال آمده اند. درقرآن برای سنت استیصال ویژگی-هایی نظیر اتمام حجت و امهال قبل از عذاب، بی فایدگی توبه در وقت عذاب، فلسفه، کیفیت و ابزار عذاب استیصال، تفاوت در عذاب، متناسب بودن آن با گناه و با عدل خدا بیان شده است. همچنین در قرآن به اسباب عذاب استیصال اشاره شده است که عبارتند از: هوای نفس، اسراف در گناه، غرور نعمت و رفاه طلبی، قدرت و توانائی، تکذیب حق، ظلم و ستم، گمان بد به خدا و فسق و فجور. در قرآن به راههای دفع عذاب استیصال نیز اشاره شده است. اقوام نوح?، عاد، ثمود، لوط?، شعیب?، فرعون، اصحاب رسّ و اصحاب قریه از عذاب شدگان با سنت استیصال هستند که در قرآن به آن پرداخته شده است.