بررسی ارتباط کمال گرایی، عواطف خودآگاه و تعلل ورزی با وضعیت تحصیلی دانشجویان

یکی از ارکانی که در هر کشوری از اهمیت ویژه ای برخوردار است، نظام آموزش عالی است. از این رو وضعیت تحصیلی دانشجویانی که در این مقطع مشغول به تحصیل می باشند از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط کمال گرایی، عواطف خودآگاه و تعلل ورزی با وضعیت تحصیلی دانشجویان انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی پیوسته روزانه بود که از 2083 تشکیل می شد. نمونه این پژوهش شامل 400 نفر (200 پسر و 200 دختر) بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند، که در نهایت تعداد آنها به 365 نفر تقلیل یافت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کمال گرایی، مقیاس عواطف خودآگاه، مقیاس تعلل ورزی تاکمن و مقیاس اعتماد به نفس تحصیلی استفاده شد. داده های پژوهش با روشهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین کمال گرایی، شرم و گناه با عملکرد تحصیلی رابطه منفی وجود دارد و غرور با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت دارد ولی عملکرد تحصیلی با تعلل ورزی رابطه نداشت. همچنین کمال گرایی و تعلل ورزی با اعتماد به نفس تحصیلی رابطه منفی داشتند ولی شرم، گناه و غرور با اعتماد به نفس تحصیلی مرتبط نبودند. از بین ابعاد کمال گرایی خودمدار، دیگرمدار و جامعه مدار، فقط بعد جامعه مدار با اعتماد به نفس تحصیلی رابطه نداشت ولی دو بعد دیگر هم با اعتماد به نفس تحصیلی و هر سه بعد با عملکرد تحصیلی رابطه منفی داشتند. همچنین مشخص شد که حدود 20 درصد از واریانس مربوط به عملکرد تحصیلی توسط کمال گرایی، تعلل ورزی و شرم پیش بینی می شود و حدود 11 درصد واریانس مربوط به عزت نفس تحصیلی توسط کمال گرایی و تعلل ورزی پیش بینی می شود. سه متغیر کمال گرایی، عواطف خودآگاه و تعلل ورزی روی هم 32 درصد از واریانس مربوط به وضعیت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می کنند. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و مشاوره دانش آموزان استثنایی و بهنجار دارد.