دیرینه تغذیه شناسی محوطهگوهر تپه، عصر آهن، بر اساس استخوان های بدست آمده از آن

هدف از این مطالعه تعیین رژیم غذایی با استفاده از آنالیز ایزوتوپ پایدار کربن و نیتروژن است که از کلاژن دندان 12 اسکلت انسانی از قبرستان عصر آهن گوهر تپه، (شمال ایران) واقع در ساحل جنوبی دریای خزر، شرق مازندران، استخراج شده است. شواهد جغرافیایی و زمین شناسی نشان می دهد که این محوطه در دشتی رسوبی واقع شده است، از طرف دیگرکشف داده های جانور باستان شناختی نظیر گونه های گوسفندی و شواهد گیاه باستان شناختی نظیر جو اهلی و نشانه های مربوط به فعالیت های کشاورزی در این محوطه با استفاده از تیغه ها، که 70% کل ابزار سنگی ها را تشکیل می دهند، نشان می دهد که دامداری و کشاورزی جزء فعالیت های اصلی ساکنان این محوطه بوده است. نتایج حاصل از آنالیز ایزوتوپ کربن 13 و نیتروژن 15 نیز، استفاده از پستانداران خشکی در رژیم غذایی ساکنین این محوطه را تایید می کند. تمرکز سطوح ایزوتوپ کربن 13 درنمونه های مورد آزمایش که در حدود (2/20- در هزار تا 9/19- در هزار) است، حکایت از آن دارد که هیچ نشانی از استفاده از گیاهان c4 دررژیم غذایی مردم ساکن در این محوطه وجود ندارد، و گیاهان c3 مانند امروز پوشش غالب گیاهی منطقه بوده و مورد استفاده قرار می گرفتند. نتایج سطوح ایزوتوپ نیتروژن 15 (در حدود 79/8 در هزار تا 3/11 در هزار ) می باشد که وجود علفخواران خشکی (گونه های گوسفندسانان) و گیاهان c3 (گندم و جو) را در رژیم غذایی نشان می دهد. بنابراین، نتایج آنالیز های ایزوتوپی برای محوطه گوهر تپه، رژیم غذایی ای بر پایه اکوسیستم های گیاهان c3 زمینی را نشان می دهد.