اثر جداگرهای لرزه ای پایه نوع lrb بر رفتار مدل های سه بعدی سازه های فولادی با سیستم مهاربندی هم محور

با پیشرفت علم و تکنولوژی در سالهای اخیر، افزایش ایمنی و عملکرد ساختمانها به هنگام وقوع زلزله اهمیت فزاینده ای یافته است. به طور کلی، برای مقابله با نیروی زلزله دو روش وجود دارد. روش اول افزایش ظرفیت لرزه ای سازه مانند استفاده از سیستم های مقاوم جانبی نظیر قاب های خمشی، قاب های مهاربندی شده، دیوارهای برشی و ... می باشد. روش دوم کاهش نیاز لرزه ای سازه با استفاده از سیستم های جداگر لرزه ای پایه می باشد. در این تحقیق، تاثیر افزایش زمان تناوب و افزایش میرایی موثر جداگرهای لاستیکی با هسته سربی بر پاسخ لرزه ای مدل های سه بعدی سازه ‏‏های فولادی با سیستم مهاربندی هم محور مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ساختمانهای 3 ، 6 و 10 طبقه فولادی برای دو حالت پایه ثابت و پایه جداسازی شده با زمان تناوب و میرایی موثر متفاوت سیستم جداگر که در مجموع شامل 30 سازه می باشند، در نرم افزار sap2000 مدل سازی شده و تحت تحلیل دینامیکی طیفی (با فرض طیف آیین نامه ubc97 بر اساس cad وcvd) قرار گرفته اند. مطابق با ضوابط آیین نامه ubc97، سازه ها در zone3 زلزله اند و در seismic source type "b" و واقع بر نوع خاک sd فرض گردیده اند. نتایج حاصل از تحلیل سازه ها در دو حالت پایه ثابت و پایه جداسازی شده که شامل زمان تناوب، ضریب شراکت جرم مدی، برش پایه و برش طبقات بوده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که ضریب شراکت جرم مدی سازه های جداسازی شده در مد اول تقریبا برابر با یک و در مدهای بعدی تقریبا برابر با صفر است، یعنی تمامی انرژی زمین لرزه در مد اول ارتعاش که تغییر شکل های سازه ای در آن ناچیز است جذب می شود. برش پایه و برش طبقات سازه با افزایش زمان تناوب و افزایش میرایی موثر جداگرهای لرزه ای پایه، کاهش می یابد. افزایش زمان تناوب در مقایسه با افزایش میرایی موثر سیستم جداگر لرزه ای پایه، اثر گذاری بیشتری در کاهش برش پایه و برش طبقات سازه خواهد داشت. در سازه های بلند افزایش زمان تناوب جداگر لرزه ای تاثیر بیشتری در کاهش برش پایه و برش طبقات اعمال شده به سازه خواهد داشت اما در سازه های کوتاه تاثیر افزایش زمان تناوب جداگر بر کاهش برش پایه و برش طبقات سازه بسیار کم می باشد. جداگرهای لرزه ای در بهبود رفتار لرزه ای سازه های کوتاه تاثیر بیشتری دارند و بکارگیری این سیستم ها در بهبود رفتار لرزه ای سازه های بلند که به خودی خود دارای زمان تناوب بالایی بوده، مناسب نبوده و غیر قابل توجیه است.