ارائه الگویی برای تحلیل و انتخاب تأمین کنندگان قطعات با استفاده از رویکرد ترکیبی فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و برنامه ریزی آرمانی فازی (مطالعه موردی: شرکت نصیر لوازم)

با توجه به نقش تعیین کننده تأمین کنندگان در کیفیت محصول نهایی و نهایتا رضایت مشتری، سازمان ها عملکرد تأمین کنندگان خود را به صورت دوره ای ارزیابی می نمایند. تأمین کنندگان می توانند تاثیر بسیار زیادی بر روی عملکرد شرکتها در مقوله های قیمت، کیفیت، تکنولوژی و تحویل داشته باشند. در دهه های اخیر، رویکرد جدید و مهمی که در لجستیک و مدیریت زنجیره تأمین مطرح شده است، تقویت و گسترش ارتباطات با تأمین کنندگان سازمان می باشد که به دلیل نقش اساسی تأمین کنندگان در دستیابی به اهداف زنجیره تأمین، مسئله ارزیابی و اولویت بندی تأمین کنندگان، یکی از مهمترین فعالیتهای مدیران خرید در یک زنجیره تأمین محسوب می شود. در پرداختن به این موضوع، مشخص نبودن و مبهم بودن اطلاعات مربوط به محدودیتها و پارامترهای مساله، تصمیم گیری را سخت و پیچیده می سازد. تئوری فازی یکی از ابزار هایی است که می تواند به خوبی اینگونه مسائل را حل نماید. در این پژوهش با توجه به پیچیدگی مسأله انتخاب بهترین تأمین کننده، معیارهای موثر بر انتخاب تأمین کنندگان در شرکت نصیر لوازم به روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی اولویت بندی شدند و با توجه به محدودیت های آرمانی فازی برای تخصیص مقدار سفارش بهینه به هر یک از تأمین کنندگان از تلفیق مدل برنامه ریزی آرمانی فازی(fgp) با فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (fahp) استفاده شد. در مطالعه موردی برای تامین 30000 قطعه، جهت تعیین مقادیر بهینه سفارش از تأمین کنندگان، از تلفیق fahp با دو روش برنامه ریزی آرمانی و برنامه ریزی آرمانی فازی استفاده و مقایسه شد. نتایج حاکی از این است که با بکارگیری مدل ترکیبی fahp-fgp جواب های بهینه بهتری بدست می آید. نتایج این تحقیق الگوی مناسبی جهت استفاده از منابع محدود مالی در راستای رشد و تقویت تولید صنعتی برای دست یابی به مزیت های نسبی و استرتژیک می باشد.