ساماندهی سکونتگاهی روستایی با تأکید بر بخش اقتصادی (مطالعه موردی دهستان میامی بخش میامی شهرستان شاهرود)

از پیامدهای سیاستهای نامطلوب توسعه ی کشور در دهه های اخیر گسستگی در ساختار فضایی و عدم تناسب در نظام سلسله مراتب سکونتگاهی است که آثار ناخوشایند آن در عرصه ملی و در سطح پایین تر (منطقه ) نیز مشاهده می شود . بطوری که در منطقه مورد مطالعه ( دهستان میامی) گسیختگی در ساختار فضایی به شکل توزیع نامتناسب جمعیت ، فعالیت وامکانات ، فقدان حلقه های واسط وجود ارتباطهای غیر منطقی سکونتگاههای کوچک با مراکز بزرگ و شهرها نمود پیدا کرده است . ادامه ابن روند باعث عدم تعادل خدمات و امکانات شده و در نهایت تخلیه تدریجی روستاهای کوچک به نفع شهرها ومراکز بزرگتر را در پی داشته است. کاهش تدریجی تعداد روستاها بویژه روستاهای کوچک در فاصله سالهای 1345 تا 1375 دلیلی بر این ادعاست. این مساله ضمن ایجاد محدودیت ها و تنگناهایی برای شهرها جهت پاسخ گویی به نیازهای روز افزون جمعیت ، موجب بلا استفاده ماندن و عدم بهره وری از توانمندیها ی موجود در نقاط روستایی کوچک می شود . با شناخت مشکلات یاد شده و با پذیرش این اصل که برای مدیریت هدفمند و بهینه در جهت توسعه مکانهای روستایی ، ساماندهی فضا و ایجاد سلسله مراتبی مطلوب از سکونتگاهها ، ضروری می باشد . تحقیق حاضر در محدوده دهستان میامی از شهرستان شاهرود ، با هدف دستیابی به چنین نظامی که یکپارچگی فضایی را در سطح منطقه تحقق بخشد ، به انجام رسیده است .