بررسی رابطه بین ساختارسازمانی و توانمند سازی روانشناختی کارکنان راه اهن جمهوری اسلامی ایران

1- چکیده: اکثرمدیران تصورمی کنند با مفهوم توانمندسازی اشنا هستند ،درحالیکه فقط تعداد محدودی از انان با مفهوم وکاربردش اشنایی دارند. کانگر و کانانگو در سال 1988 اولین تعریف عملیاتی را از توانمندسازی ارائه کردند.به زعم ان دو برای اینکه بتوان مفهوم توانمندسازی را در متون مدیریت مورد تجزیه وتحلیل قرار داد ،باید در ابتدا سازه های قدرت و کنترل را که این اصطلاح از ان گرفته شده است،موردبررسی قرارداد. از نظراین دو محقق،توانمندسازی عبارت است ازفرایند ارتقای کفایت نفس افراد سازمان ازطریق شناسایی ومعرفی شرایطی که باعث احساس عدم برخورداری ازقدرت در انان می شود ونیز تلاش در جهت برطرف کردن انها بافعالیت های سازمانی رسمی وفنون و شیوه های غیر رسمی و فراهم کردن اطلاعات اثربخش. تحقیق حاضربا هدف بررسی رابطه بین ساختار سازمانی وتوانمند سازی روانشناختی در شرکت راه اهن شکل گرفته است. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان مرد با سطح تحصیلات دیپلم به بالا (لکوموتیورانان اداره کل ناحیه تهران ) می شود که تعداد آنها 230 نفر می باشد. روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد و با توجه به دو جمله ای بودن فضای آزمون آماری، حجم نمونه بر اساس فرمول n محاسبه شده و 144 نفر انتخاب گردید.و روش جمع اوری اطلاعات، میدانی و ابزار جمع اوری،پرسشنامه بوده واز ازمون ضریب همبستگی اسپیرمن برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شده است. و یافته های تحقیق نشان می دهند که بین ساختار سازمانی و توانمند سازی روانشناختی کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. واژه های کلیدی: توانمندسازی نیروی انسانی،ساختارسازمانی،پیچیدگی،رسمیت،تمرکز،اعتمادوشایستگی