بررسی رابطه دین و سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه روستایی( مطالعه موردی روستاهای بخش ایلخچی)

سرمایه اجتماعی بعدی از توسعه را مد نظر قرار داده که به تازگی شناخته شده و مبتنی بر روابط اعتماد و همبستگی و روحیه ی تعاون و مشارکت می باشد. یکی از نقش های مهم دین نیز به عنوان یک پدیده-ی اجتماعی، تأثیر بر روی روابط و تعامل بین افراد و گروه ها می باشد. با این توضیح هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین باورهای دینی و سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه روستایی می باشد. جامعه-ی آماری این پژوهش کلیه ساکنان روستاهای بخش ایلخچی در سال 1389 می باشد و نمونه شامل 446 نفر بود که به شیوه ی تصادفی خوشه ای انتخاب شد. فرضیه ی اصلی پژوهش این بود که بین باورهای دینی و مولفه های آن ( اخلاق و مناسک- عقاید) با سرمایه اجتماعی روستاها و مولفه های آن (اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی) رابطه وجود دارد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سرمایه اجتماعی و آزمون باورهای مذهبی اسلامی بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها بیانگر این بود که بین باورهای دینی و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت وجود دارد(05/0>p) و همچنین بین مولفه های باورهای دینی و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت دیده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که باورهای مذهبی اسلامی بیشترین توان تبیین سرمایه اجتماعی را دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که باورهای مذهبی می تواند پیش بینی کننده مناسبی برای سرمایه اجتماعی باشد. یافته های این پژوهش می تواند برای برنامه ریزان و متولیان توسعه روستایی جهت تدوین الگوی بومی و اسلامی توسعه در جهت توسعه اجتماعی روستاها به کارگرفته شود.