بینامتنی قرآنی در اشعار بوصیری و صرصری

«بینامتنی» نظریه ای است که روابط بین متون و چگونگی ارتباط و تعامل آنها را مورد کنکاش قرار می دهد و موجب آفرینش متن جدید می شود،، این رویکرد ادبی نحوه ی نگرش به متون را دگرگون ساخته و هر متن ادبی را به منزله ی جذب و دگرگون سازی می داند، بر این اساس متن پایدار وجود ندارد و متون دائماً در جریان هستند و حاصل آثار پیش از خود یا همزمان با خود می باشند. روابط بینامتنی قرآن کریم با اشعار بوصیری و صرصری به گونه ای زیبا و هماهنگ صورت پذیرفته است، تاثیر پذیری شاعران دوره مملوکی از قرآن کریم و استفاده گسترده آنها از واژگان و مضامین قرآنی در بیان عقاید دینی خود ، منجر به ایجاد روابط بینامتنی بین اشعار آنها با قرآن کریم شده است و این روابط از ویژگی های شعری آنها به شمار می رود. با بررسی عملیات بینامتنی موجود در اشعار بوصیری و صرصری با قرآن کریم مشخص شد که این دو شاعر بیشتر از روابط بینامتنی از نوع نفی متوازی یا امتصاص بهره برده اند که این روابط را، به شیوه محمد بنیس مورد کنکاش قرار می دهیم.