مطالعه کمیت زندگی زناشویی معلولین جسمی مرد و زن 25 تا 50 ساله شهر تهران و رضایتمندی آنان از زندگی

هدف: مطالعه کمیت زندگی زناشویی معلولین جسمی مرد و زن 25 تا 50 ساله شهر تهران و رضایت مندی آنها اززندگی روش تحقیق: تحقیق از نوع کاربردی به روش تحقیق زمینه ای انجام شده است. جامعه آماری: جامعه آماری ،در این تحقیق عبارتست از کلیه معلولان جسمی و حرکت و متاهل مراجعه کننده به مراکز توانبخشی سازمان بهزیستی در منطقه مرکزی تهران. نمونه آماری: نمونه گیری به روش گزینش خوشه ای و از 4 مرکز انجام شده است. روش جمع آوری و ابزار داده ها: استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ پرسشنامه سلامت روان شناختی و سلامت عمومی استفاده شده.پایایی رضایتمندی زناشویی در پژوهش حاضر 93% و پایایی سلامت عمومی 81% بدست آمده است. تجزیه و تحلیل داده ها: در پژوهش اخیر به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (تعیین فراوانی، درصد و رسم نمودار پاسخگویان بر اساس جنسیت بر اساس تحصیلات و مدت آشنایی قبل از ازدواج ) و از روش آمار استنباطی (آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون) یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد هر چه میزان کمیت زندگی زناشویی معلولان بیشتر باشد میزان رضایت زندگی آنان بیشتر است و هر چه میزان کمیت زندگی زناشویی آنان بیشتر باشد میزان سلامت روانشناختی آن نیز بیشتر است که با نتایج تحقیق ویکر ، ریچاردسون و لامبرت(2005) همخوانی و همسویی دارد. ویکر و همکارانش در تحقیقی به بررسی رابطه بین سلامت جسمانی و میزان رضایت از زندگی در میان کارکنان اداره رفاه و سرپرستی شهر شیکاگو پرداختند و به این نتیجه رسیدند که کارکنان با وضعیت سلامتی بالاتر از میزان رضایت بیشتری در زندگی برخوردار بودند. همچنین برایان (2009) در تحقیق خود متوجه گردید که سلامت جسم می تواند سلامت روان افراد و نیز سلامت روان بر ابعاد سلامت اجتماعی و جسمانی انها تاثیر گذاشته و سبب گردد تا نگرش انها نسبت به زندگی تغییر یابد. پیشنهاد: پیشنهاد می شود که مشاوره های روان شناختی لازم به معلولان برای برخورداری از کمیت زندگی بیشتر ارائه شود. کلید واژه ها: رضایتمندی زناشویی، کمیت، معلولیت .