تحلیلی بر دیدگاه های انقلاب نرم

رواج گفتمان نرم در مطالعات سیاسی و امنیتی در دهه پایانی قرن بیستم، به مثابه گشایش افق جدیدی در فهم و تبیین مسائل اجتماعی و راهبردی بوده است. از دال این گفتمان مفاهیم بسیاری نظیر انقلاب نرم، قدرت نرم، امنیت نرم، تهدید نرم، جنگ نرم ساخته شد. انقلاب نرم، واژه ای متناقض به لحاظ ساختار مفهومی می باشد، زیرا از یک طرف به معنای دگرگونی و تحول اساسی و عمدتاً خشونت بار، در ساختار فکری، سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جامعه است، از طرف دیگر واژه نرم بیانگر انتقال مسالمت آمیز قدرت بدون ایجاد تغییرات اساسی در بافتهای مختلف جامعه می باشد. بر این اساس این تحول نوین همچنانکه که از نام آن پیداست، بر رویکردی نرم و شیوه ای آرام برای تغییر حکومتها و حکمرانان تأکید دارد و از این رو راهبرد نوینی در عرصه تغییر رژیم ها به شمارمی رود، که خود مبین آنست که ماهیت تغییرات سیاسی به سرعت در حال دگرگونی است و بسیاری از معیارهای گذشته ارزش مفهومی و نظری خود را از دست داده است. جنگ نرم اشاره به فرآیند تغییر سیاسی دارد که، اهداف آن دو سر طیف تغییر در اعتقادات و باورها و تغییر در ساختارهای نظام سیاسی را در بر می گیرد. تغییر ساختارهای نظام سیاسی همان است که از آن به عنوان انقلاب نرم یاد می شود. انقلاب نرم علی رغم تفاوتهایی که با انقلابهای نوع کلاسیک دارد، نوع جدیدی از انقلاب است که بازیگران آن جنبشهای نوین اجتماعی می باشند. با این تعبیر می توان انقلاب نرم را فرآیند تغییر ساختارهای حکومت دانست که بر پایه جنبش های نوین اجتماعی شکل می گیرد. در این پژوهش، برای اثبات این ادعا لازم است بین سه مولفه انقلاب نرم، یعنی قدرت نرم، امنیت نرم و تهدید نرم ارتباط معنایی برقرار نمود و انقلاب نرم را بر پایه این الگوی ارتباطی تبیین نمود. دست یابی به این مهم هدف غایی انجام این پژوهش است.