روشی برای رسیدن از بافت های سنتی با ارزش به الفبای طراحی شهری امروز نمونه موردی : بوشهر

ارزشمندی شگردهای طراحی شهری و معماری سنتی و قدیمی ایران که خصوصاً در زمینه همسازی با اقلیم و طبیعت راهکارهای بدیعی را خلق نموده اند بر کسی پوشیده نیست. اما اینکه تا چه میزان در معاصر سازی و بهره گیری از این میراث ارزشمند کوشش شده از مسائل قابل تأملی است که خصوصاً در زمینه طراحی شهری برای رسیدن به راهکارهایی کارآمد نیازمند تحقیقات بیشتری می باشد. در راستای این مهم این پژوهش می کوشد با نگاهی جامع به همه ابعاد طراحی شهری ابزاری ارائه دهد تا با روشی مقایسه ای- تحلیلی بتوان با برقراری رابطه میان "کیفیت های مطرح شده فضای شهری مطلوب و پاسخده از زبان اندیشمندان این عرصه" و "فضاهای بافت های سنتی" به تحلیل این فضاها پرداخته وکیفیت های موجود آنها را به بوته آزمایش در آورد. و از رهگذر با یافتن الگوهای طراحی بوجود آورنده هر کیفیت و معاصر سازی آنها به خلق الگوهای خودی طراحی شهری امروز دست یافت. چنین شبکه روابطی در قالب جداولی معرفی می گردند که مراحل طی شده برای تدوین آنها به تفصیل در طول تحقیق شرح داده خواهد شد. این روش ابزاری است که به نسل های مختلف شهرهای کشورمان خدمت رسانی می نماید. چراکه طراح با استفاده از آن نه تنها به شناخت و تحلیل هر چه بهتر "بافت های باارزش کهن" دست می یابد، بلکه با معاصر سازی و بکارگیری الگوهای بومی در طراحی "شهرهای جدید" که از نبود سیاست های راهبری متناسب با بستر خود رنج می برند، به تقویت تعامل صمیمی ساکنین با بستر زندگی خود کمک شایانی می نماید، امری که از جمله بزرگترین مشکلات این نوع سکونتگاه هاست. لازم به ذکر است نگارنده جهت به عینیت درآوردن و حصول اطمینان از اعتبار مراحل مختلف استفاده از این روش، شهر بوشهر را به دلیل برخورداری از ارزش های معماری و طراحی شهری خصوصاً در مواجهه با شرایط سخت آب و هوایی و نیز بکر بودن نسبی فضاهای بافت قدیم آن به عنوان نمونه مورد شناخت، تحلیل و ارزیابی قرار می دهد.