شناسایی بخش های کلیدی با رویکرد تئوری شبکه در کشورهای ایران، ترکیه، کره جنوبی

توجه به تئوری های اقتصادی و تجارب کشورهای مختلف اشاره به وجود مسیرهای متفاوتی برای رشد اقتصادی دارد. میزان رشد اقتصادی نیز وابسته به سرمایه گذاری در بخشهای مختلف اقتصاد است؛ به همین خاطر بررسی روابط بین بخشی برای درک ساختار اقتصاد و اتخاذ سیاست های اقتصادی دارای ضرورت انکار ناپذیر می باشد. در این پژوهش پس از بررسی سیر تکاملی مبانی نظری الگوهای شناسایی بخش های کلیدی اقتصاد، مدل تئوری شبکه را به عنوان چارچوب نظری مطالعه حاضر مورد استفاده قرار می دهیم. پس از بررسی مطالعات تجربی صورت گرفته در حوزه ی شناسایی بخش های کلیدی اقتصاد کشورهای مختلف در داخل و خارج، با استفاده از اطلاعات جداول داده-ستانده ی 1378 ایران، 2002 ترکیه و 2005 کره جنوبی به انجام محاسبات مطرح شده در قسمت مبانی نظری می پردازیم و در نهایت سه شاخص کلیدی مدل تئوری شبکه را با عنوان کلی شاخص های چند سطحی به نام های آثار کلی، آثار آنی و آثار میانی برای بخش های مختلف سه کشور مذکور ارائه می دهیم. نتایج حاکی از آن است که در ایران بخش های کاغذ، چوب، آب و برق و گاز و ارتباطات؛ در ترکیه بخش های صنایع کانی غیر فلزی، کاغذ، چوب، ارتباطات و در کره-جنوبی نیز بخش های نساجی، کاغذ، چوب و ارتباطات کلیدی محسوب می شوند.