بررسی رابطه بین میزان استفاده بهینه مدیران از زمان و اثربخشی آنان در مدارس دولتی و غیرانتفاعی گیلان غرب در سال تحصیلی 90-1389

چکیده این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین میزان استفاده بهینه مدیران از زمان و اثربخشی آنان در مدارس دولتی و غیرانتفاعی به روش توصیفی بر روی 32 نفر از مدیران شهر گیلان غرب در سال 1390 انجام شد. با استفاده از پرسشنامه خاکی برای سنجش مدیریت زمان با خرده مقیاس های برنامه ریزی در کار و وقت، تفویض اختیار و تقلیل حجم کار، حذف عوامل مزاحم و غنی سازی اطلاعات مدیریتی با پایایی به ترتیب 80%، 41%، 75% و 83% آلفای کرونباخ و پرسشنامه پرداختچی برای سنجش اثربخشی با پایایی 92% آلفای کرونباخ داده ها جمع آوری شد و با کاربرد آزمونهای میانگین، انحراف معیار و توزیع فراوانی در بخش توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند متغیره و آزمون t مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش استنباطی این نتایج به دست آمد که : میان مولفه های برنامه ریزی در کار و وقت مدیران، تفویض اختیار و تقلیل حجم کار و غنی سازی اطلاعات مدیریتی مدیران با اثربخشی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین مولفه حذف عوامل مزاحم با اثربخشی مدیران رابطه معناداری مشاهده نشد. مولفه های استفاده بهینه از زمان می توانند پیش بینی کننده اثربخشی باشند و از میان چهار مولفه، غنی سازی اطلاعات مدیریتی مدیران بهترین پیش بینی کننده اثربخشی است. بین مولفه های برنامه ریزی در کار و وقت، غنی سازی اطلاعات مدیریتی مدیران و اثربخشی در مدارس دولتی و غیرانتفاعی تفاوت وجود دارد. به عبارتی برنامه ریزی در کار و وقت، غنی سازی اطلاعات مدیریتی و اثربخشی در میان مدیران مدارس دولتی بیشتر است. اما بین مولفه های تفویض اختیار و تقلیل حجم کار و حذف عوامل مزاحم در مدارس دولتی و غیرانتفاعی تفاوتی وجود نداشت. کلید واژه ها: مدیرت زمان، اثربخشی، برنامه ریزی در کار و وقت، تفویض اختیار، حذف عوامل مزاحم، غنی سازی اطلاعات مدیریتی