بررسی خطاهای رایج عامل انسانی در تصمیم گیری های مدیریتی و ارایه چهارچوب بازدارنده

اهمیت تصمیم گیری به عنوان رکن اصلی مدیریت بر کسی پوشیده نیست. انسان ها هرروز با انواع مختلفی از تصمیم ها در سطوح مختلف سر و کار دارند. جهت اتخاذ یک تصمیم، دو رویکرد اصلی وجود دارد: رویکرد عقلایی و رویکرد شهودی. در تصمیم گیری عقلایی محدودیت هایی وجوددارد که این محدودیت ها باعث می گردد در بیشتر موارد از شهود خود در تصمیم گیری ها استفاده نماییم. از جمله این محدودیت ها، می توان به عقلانیت محدود، آگاهی محدود، زمان محدود و ... اشاره کرد. در هنگام بکارگیری شهود از قواعد ذهنی ساده کننده ای استفاده می شود که به آنها میانبرهای ذهنی گفته می شود. سه میانبر ذهنی اصلی شناخته شده اند: میانبر ذهنی نمایندگی - میانبر ذهنی در دسترس بودن- میانبر ذهنی احساسات انسانها و به ویژه مدیران به لحاظ موقعیتهای پیچیده تصمیم گیری که با آن مواجه هستند در هنگام استفاده از این میانبرهای ذهنی دچار سو گیری هایی می شوند که به کیفیت تصمیم های متخذه آسیب وارد می نماید. هدف از این پژوهش بررسی این سوگیری ها از نظر فراوانی در نمونه آماری مدیران شهرداریهای شرق استان تهران می باشد. کلید واژه ها : تصمیم گیری، میانبرهای ذهنی، سو گیری، خطاهای مدیریت