ساخت و ارزیابی غشاهای پلیمری حاوی نانو ذرات اکسید روی به منظور جداسازی دی اکسیدکربن از نیتروژن

چکیده افزایش دمای کره ی زمین به سرعت به یکی از مهمترین نگرانی ها برای حیات بشر تبدیل شده است. تجمع گازهای گلخانه ای در اتمسفر که دی اکسید کربن یکی از مهم ترین منابع تولید کننده ی آن است، سهم بسزایی در این گرمایش دارد. دی اکسید کربن در صنایع مختلفی تولید می شود. لذا جداسازی این گاز از گازهای دیگری که در خروجی فرآیندهای صنعتی مختلف وجود دارد، اهمیت بسیاری دارد. مزایای بسیار غشاهای پلیمری در جداسازی گاز، سبب قرار گرفتن این تکنولوژی، هم ارز تکنولوژی های مرسوم شده است. در این راستا غشاهای شبکه آمیخته پلی وینیل کلراید/ نانو ذرات اکسید روی و نیز غشاهای آلیاژی شبکه آمیخته پلی وینیل کلراید- استایرن بوتادین رابر/ نانو ذرات اکسید روی تهیه و رفتار تراوایی و گزینش پذیری آنها برای گازهای co2، n2 مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر آن رفتار تراوایی آنها برای گازهای ch4 و he و نیز گزینش پذیری جفت گازی ch4/2 coو n2/ch4 نیز مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت در غشاهای تهیه شده، تراوایی هر کدام از گازها نسبت به غشای تهیه شده از پایه پلیمری شان افزایش مشاهده شد. بیشترین گزینش پذیری جفت گازی co2/n2 مربوط به غشاهای pvc-sbr-zno است که در حدود 30 می باشد. لازم به ذکر است که در بین غشاهای حاوی نانو ذرات اکسید روی انتخاب پذیری جفت گازی n2/ch4 کمترین مقدار را نسبت به سایر جفت گازهای مورد بررسی دارد.