رابطه برنامه های آموزش خانواده با کاهش ناسازگاریهای تربیتی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان فامنین

هدف: بررسی رابطه برنامه های آموزشی خانواده با کاهش ناسازگاری تربیتی ،عاطفی و اجتماعی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان فامنین هدف اصلی این پژوهش بوده است. بیان مساله: خانواده به عنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی در جوامع بشری، نقش عمده ای در تکوین شخصیت افراد داشته است و کودک نخستین درس پیرامون ایثار، نظم، همکاری و ... در کانون گرم خانواده می آموزد. روش تحقیق: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان فامنین والدین آنها تشکیل می دهد، که تعداد آنان تقریباً 830 نفر می باشد(دانش آموز و والدین) و تعداد 368 نفر به عنوان نمونه آماری به شیوه ی تصادفی ساده انتخاب شده اند. در سوالات تحقیق وضعیت متغیرهایی نظیر شرکت در آموزش خانواده والدین و ناسازگاری تربیتی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان مورد سنجش قرار گرفته است. داده های مورد نیاز تحقیق از طریق دو پرسشنامه یکی پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش میزان شرکت والدین در دوره های آموزش خانواده، ناسازگاریهای تربیتی و اجتماعی فرزندان و دیگری پرسشنامه اضطراب ، افسردگی و استرس ( dass42) برای سنجش ناسازگاریهای عاطفی مورد استفاده قرار گرفته است. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی نظیر فراوانی، نمودار، میانگین، انحراف استاندارد و ماتریس همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفته اند. مهمترین یافته های تحقیق عبارتنداز: 1.والدین دانش آموزان دختر دوره متوسطه در حد متوسط در دوره های آموزش خانواده شرکت می کنند. 2.بین آموزش خانواده و ناسازگاریهای تربیتی رابطه معنادار منفی وجود دارد طور کلی شرکت در دوره های آموزش خانواده 21/0 درصد از سهم واریانس کاهش ناسازگاری تربیتی فرزندان را تبیین می کند. 3.بین شرکت در آموزش خانواده و ناسازگاری اجتماعی و عاطفی فرزندان رابطه معنادار وجود ندارد. واژگان کلیدی:آموزش خانواده، ناسازگاری تربیتی ، ناسازگاری عاطفی، ناسازگاری اجتماعی، دانش آموزان دختر دوره متوسطه