اکسایش شبه حیاتی هیدروکربن ها با سدیم پریدات کاتالیز شده بوسیله ی روتنیم سالوفن قرار گرفته روی نانولوله های کربنی چند دیواره

در سال های اخیر، مطالعات بسیاری روی کمپلکس های باز- شیف به منظور بررسی نقش آن ها در واکنش های اکسایش و کاهش و همچنین درک بیشتر واکنش های شبه حیاتی آنزیم سیتوکروم p-450 انجام گرفته است. تهیه آسان، قیمت پایین مواد اولیه و فعالیت بالای این کمپلکس ها، باعث شده تا این ترکیبات بسیار مورد توجه قرار گیرند. از معایب این سیستم ها می توان به پایداری کم و مشکل جداسازی آن ها از مخلوط واکنش اشاره کرد. برای رفع این معایب، یکی از راه های پیشنهادی استفاده از کاتالیست های قرار گرفته بر روی نگه دارنده ها می باشد. البته در مواردی این عمل سبب کاهش فعالیت کاتالیستی می شود. در چند دهه گذشته، تابش فراصوت به دلیل افزایش راندمان تولید و گزینش پذیری محصول و نیز کاهش مدت زمان انجام واکنش بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، از نانولوله های کربنی چنددیواره به عنوان نگه دارنده استفاده شد و پس از اصلاح آن ها به وسیله 1،4- دی آمینو بنزن، 4- آمینو فنول و 4- آمینو پیریدین، از موقعیت محوری به کمپلکس روتنیم(iii) سالوفن متصل شدند و به وسیله تکنیک های آنالیز عنصری، uv-vis، ft-ir و sem شناسایی شدند. سپس از این کاتالیست های ناهمگن در واکنش اپوکسایش آلکن ها در شرایط به هم زدن مغناطیسی و تحت تابش فراصوت استفاده شد. در این راستا، اثر اکسیژن دهنده های مختلف مانند سدیم پریدات، هیدروژن پراکسید، ترشیو بوتیل هیدروپراکسید، تترابوتیل آمونیوم پریدات و سدیم هیپوکلریت و همچنین اثر نوع حلال هایی نظیر استونیتریل، استون، متانول، اتانول، کلروفرم و دی کلرومتان نیز بررسی گردید. نتایج به دست آمده، بیانگر کارایی مطلوب سیستم های کاتالیستی طراحی شده در اپوکسایش آلکن ها می-باشند. همچنین، این سیستم های کاتالیستی ناهمگن، مطابق انتظار دارای قابلیت بازیابی خوبی در مقایسه با کاتالیست های مشابه بودند.