تأثیر جدایه‏های قارچ clonostachys برفعالیّت meloidogyne incognita در شرایط آزمایشگاه و گلخانه

به منظور بررسی اثر نماتدکشی جدایه‏های قارچ clonostachys علیه meloidogyne incognita در شرایط آزمایشگاه و گلخانه 50 جدایه از این قارچ از بسترهای مختلف جداسازی شد. 34 جدایه c. rosea، شش جدایه c. solani و 10 جدایه clonostachys sp تشخیص داده شدند که از این بین، 20 جدایه جهت آزمون‏های بعدی انتخاب شدند. آزمون‏های آزمایشگاهی در سه مرحله انجام شد. در مرحله اول اثر این 20 جدایه بر مرگ و میر لاروهای سن دو m. incognita در محیط آب آگار مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمون 12 جدایه دارای بیشترین اثر بودند و سه جدایه 5، 14 و 16 c. rosea، جدایه 15 c. solani و جدایه 18 clonostachys sp. موثرترین جدایه‏ها شناخته شدند. در مرحله دوم آزمون‏های آزمایشگاهی، اثر 20 جدایه clonostachys و یک جدایه paecilomyces lilacinus به عنوان شاهد، بر آلوده‏سازی تخم‏های نماتد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد پنج جدایه‏ای که بیشترین مرگ و میر را در آزمون اول در لاروها ایجاد کردند بیشترین اثر آلوده‏کنندگی تخم‏ها را داشته و تفاوت معنی‏داری با اثر p. lilacinus نداشتند. در مرحله سوم آزمون‏های آزمایشگاهی، عصاره کشت پنج جدایه موثر clonostachys و جدایه شاهد p. lilacinus جهت بررسی اثر بر روی تفریخ تخم‏ها و مرگ و میر لاروهای نماتد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جدایه 16 c. rosea اثر بیشتری در جلوگیری از تفریخ تخم‏ها و p. lilacinus دارای بیشترین اثر در عدم تحرک لاروها بود. آزمون‏های گلخانه‏ای به منظور بررسی تأثیر جدایه‏های clonostachys که در شرایط آزمایشگاهی بیشترین تأثیر را در آلودگی لاروهای سن دو و تخم‏های نماتد داشتند بر شاخص‏های رویشی گوجه‏فرنگی بدون هیچ تیمار کودی انجام گرفت. ابتدا 12 جدایه و سپس پنج جدایه clonostachys با شاهد p. lilacinus مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در همه تکرارها جدایه 18clonostachys sp. نسبت به بقیه تیمارها باعث افزایش قابل توجهی در شاخص‏های رویشی گوجه فرنگی شد. جدایه 16 c. rosea در آزمون اول و جدایه 14 c. rosea در آزمون دوم و سوم دارای بیشترین تأثیر بر کاهش شاخص‏های نماتدی بودند.