بررسی عوامل هم ارزی قابلیت اعتماد در شبکه و سیستم های عمومی

امروزه در متون قابلیت اعتماد، سیستم ها از دیدگاه های مختلفی مورد بررسی قرار می گیرند. یکی از این دیدگاه ها مطالعه هم ارزی قابلیت اعتماد است. در این پایان نامه ما به دنبال عملکرد سیستم در بهترین روش ممکن هستیم. روش های مطرح شده برای بهبود قابلیت اعتماد سیستم روش کاهندگی و روش افزونگی می باشند. روش افزونگی به دلیل وجود محدودیت ها ممکن است همیشه کارایی لازم را نداشته باشد. در چنین مواقعی روش کاهندگی جایگزین روش افزونگی می شود و این مطلب مفهوم هم ارزی را مطرح می سازد تا از بین این دو روش مناسب ترین روش انتخاب شود. هم ارزی قابلیت اعتماد از طریق دو عامل تابع قابلیت اعتماد و میانگین زمان خرابی تحقیق می شود. علاوه بر این، طول عمر هر مولفه نمایی فرض شده است در هر فصل با فرضیات متفاوت بر روی سیستم های مختلف به دنبال یک هدف مشترک یعنی بررسی عوامل هم ارزی قابلیت اعتماد خواهیم بود وبه روش عددی مقادیر عوامل هم ارزی قابلیت اعتماد را بر روی سیستم های سری-موازی و شبکه، به طور جداگانه بررسی می نماییم. سپس روند بهبود قابلیت اعتماد را گسترش می دهیم. باتوجه به اینکه بررسی عوامل هم ارزی قابلیت اعتماد نقش مهمی در یافتن بهترین روش ممکن برای بهبود سیستم دارد، بهترین مقدار هم ارزی نیز کارایی قابلیت اعتماد سیستم بهبود یافته را ماکزیمم می نماید. با در نظر گرفتن یک سیستم سری چند سطحی برای بهبود قابلیت اعتماد سیستم از طریق روش افزونگی، به هر واحد (زیرسیستم و مولفه ) واحد های اضافی تخصیص داده می شود. تعداد اجزای تخصیص داده شده به واحد ها را با محدودیت هزینه در نظر میگیریم. با جستجوی بهترین تخصیص افزونگی به واحد های سیستم، قابلیت اعتماد بهبود یافته بیشینه، حاصل می شود. به دلیل وجود تابع هدف غیر خطی و قید و مفروضات متعدد با یک مسئله بهینه سازی غیر خطی مواجه هستیم که با استفاده از الگوریتم ممتیک جواب بهینه استخراج می شود. هنگامیکه مقدار هم ارزی بین صفر و یک باشد از روش کاهندگی می توان برای بهبود سیستم استفاده نمود.با هم ارز قرار دادن تابع قابلیت اعتماد روش افزونگی با روش کاهندگی، مقدار هم ارزی بهینه بدست می آید.