ارزیابی حداقل سطح ایمنی قاب های خمشی بتنی کوتاه طراحی شده برای منطقه با خطر نسبی زلزله زیاد بر اساس ویرایش های مختلف آیین نامه طراحی لرزه ای ساختمان ایران

وقوع زمین لرزه های متعدد در ایران و تحقیقات زمین شناسی انجام شده همگی گواه آن است که کشور ایران در منطقه لرزه خیزی قرار دارد. همچنین با توجه به اینکه ایمنی سازه های موجود در برابر زلزله در بسیاری از موارد مشخص نبوده است و مطالعه ای نیز برای بررسی ایمنی آیین نامه لرزه ای ایران که بصورت احتمال خرابی سازه ها بیان می گردد انجام نگرفته لذا در این مطالعه برای اولین بار سطح ایمنی قابهای خمشی بتنی کوتاه طراحی شده بر اساس ویرایش های مختلف آیین نامه لرزه ای ایران در حال و گذشته، بر اساس روشهای احتمالاتی خطرپذیری محاسبه شده و با حداقل سطح قابل قبول دیگر آیین نامه های معتبر مقایسه می گردد. برای انجام این مطالعه 2 قاب بتنی مسلح کوتاه 2 طبقه و 3 طبقه انتخاب و بر اساس آیین نامه طراحی لرزه ای ایران ویرایش اول تا سوم برای منطقه ای با خطر نسبی زیاد و طبقه بندی نوع زمین خاک نوع i طراحی می شود. سپس20رکورد حوزه دور زلزله برای خاک نوع i بر اساس استاندارد 2800 در نظر گرفته و برای سه روش حوزه زمان، روش ارائه شده در آیین نامه لرزه ای 2800 و میانگین در پریود اصلی سازه اصلاح و بصورت جداگانه هریک از رکوردهای موردنظر مقیاس می گردد. قاب های مورد بررسی با استفاده از نرم افزار opensees تحت آنالیز دینامیکی غیرخطی افزاینده قرارگرفته و تعدادی از رکوردها بر اساس نتایج آنالیز اصلاح می شود. در این راستا با استفاده از نتایج آنالیزهای انجام شده منحنی های شکنندگی برای هریک از قابها استخراج و بر اساس منحنی خطر چند شهر در منطقه با خطر نسبی زیاد و روابط خطرپذیری، احتمال خرابی سالیانه قاب ها محاسبه می گردد. نتایج حاصله نمایانگر آن است که احتمال خرابی قاب های طراحی شده بر اساس آیین نامه طراحی لرزه ای ایران ویرایش سوم به مراتب کمتر از ویرایشات قبل از آن بوده و نزدیک به محدوده خطرپذیری قابل قبول آیین نامه های معتبر بین المللی از جمله ubc می باشد. درحالی که احتمال خرابی قاب های طراحی شده بر اساس ویرایش اول و دوم استاندارد 2800 خارج از محدوده قابل قبول آن می باشد.