تاثیر درمان براساس رویکرد طرحواره محوربر بهبود عملکرد زوجین دانشجوی مراکزآموزش عالی شهر لامرد

پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر زوج درمانی طرحواره محور بر بهبود عملکرد زوجین دانشجو صورت گرفت بدین منظور زوجین دانشجوی مراکز آموزش عالی شهرلامرد به عنوان جامعه پژوهش و نمونه در نظر گرفته شد،روش نمونه گیری بصورت هدفمند و تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند،حجم نمونه نیز 16 زوج بود.جهت جمع آوری اطلاعات و سنجیدن فرضیه های پژوهش در مرحله پیش آزمون پرسشنامه سنجش عملکرد خانواده(fad_i ( وفرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ ( yqss) استفاده شد و پس از اجرای کامل طرح درمان و تکمیل پرسشنامه های ذکر شده در مرحله پس آزمون توسط آزمودنیها، داده های جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. درتجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و آزمون لوین استفاده شده است .نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی طرحواره محور بر بهبود عملکرد زوجین معنادار بوده است میانگین نمرات عملکرد زوجین در ابعاد نقش ،حل مشکل و ابراز عواطف (01/ >p )، به طور معنا داری بیشتر از گروه کنترل شد. میانگین نمرات عملکردزوجین نسبت به جنسیت معنادار نشد(05/ <p )،یعنی جنسیت تاثیر معنی داری بر زوج درمانی طرحواره محور ندارد. نتایج این پژوهش بیانگر این مطلب است که طرحواره های ناسازگار اولیه زوجین در زندگی زناشویی، عامل مهم عملکرد مختل است.