رابطه جرأت ورزی و غیر جرأت ورزی (پرخاشگری، سلطه پذیری وانفعالی) با سوء مصرف مواد مخدر در مردان معتاد، معتادان ترک کرده و مردان غیر معتاد شهر تهران در سال 1389

در این پژوهش که علّی مقایسه ای یا پس رویدادی است، رابطه الگوهای پاسخ دهی بین فردی (جرأت ورزی، پرخاشگری، سلطه پذیری وانفعالی) بر سوءمصرف مواد مخدر در سه گروه مردان معتاد، معتادان ترک کرده و مردان غیر معتاد شهر تهران در سال 1389 مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه پژوهش شامل 300 نفر است که به تعداد مساوی از هر سه گروه با روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند، به عبارت دیگر هر گروه شامل 100 نفر است که از نظر سن و وضعیّت اقتصادی مورد همتاسازی قرار گرفته اند. ابزار پژوهش، پرسشنامه 80 سوالی ادراک خود تونند است که پس ازجمع آوری داده های خام، شیوه آماری تحلیل واریانس یک راهه در تبیین تفاوت افراد از نظر الگوهای پاسخ دهی بین فردی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروه معتادان ترک کرده، با دارا بودن میانگین نمره 16/87 در عامل جرأت ورزی، در مقایسه با دو گروه دیگر، هم جرأت ورزتر بودند و هم در دو عامل پرخاشگری و سلطه پذیری، به ترتیب با دارا بودن میانگین نمرات 5/39 و 5/76، در وضعیّت مطلوب تری به سر می بردند. امّا همان طور که انتظار می رفت، گروه مردان معتاد با میانگین نمره 7/50 در عامل جرأت ورزی، نسبت به دو گروه مردان ترک کرده و مردان غیر معتاد، از جرأت ورزی بسیار کمتری برخوردار بود و در عوامل غیر جرأت ورزی و بخصوص پرخاشگری با میانگین نمره 16/04، نمرات بالاتری کسب کرده بود. به این ترتیب به نظر می رسد عامل جرأت ورزی در عدم سوءمصرف مواد مخدر در افراد و بخصوص پایداری در ترک در گروه معتادان ترک کرده، تأثیر گذار بوده است.