بررسی ساختار ژنتیکی جمعیت های سنگسر معمولی (pomadasys kaakan (cuvier, 1830 در خلیج فارس با استفاده از نشانگرهای aflp

در این تحقیق به منظور بررسی ساختار ژنتیکی ماهی سنگسر معمولی از نشانگرهای مولکولی aflp استفاده گردید. 6 ترکیب پرایمر ecori/msei، در مجموع 410 باند قابل امتیازدهی ایجاد کردند که 88 عدد از آنها پلی مورف بودند. درصد لوکوس های پلی مورف در ایستگاه آبادان (64/88) در مقایسه با ایستگاه های بوشهر (23/85) و بندرعباس (18/68) بیشتر بوده و میانگین پلی مورفیسم 68/80 محاسبه گردید. هتروزیگوسیتی در ایستگاه آبادان، بوشهر و بندرعباس به ترتیب 330/0، 291/0 و 222/0 محاسبه شد که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی بیشتر در ایستگاه آبادان نسبت به سایر ایستگاه هاست. بیشترین و کمترین فاصله ژنتیکی بر مبنای معیار nei، به ترتیب میان ایستگاه های آبادان و بندرعباس (112/0) و آبادان با بوشهر (042/0) مشاهده شد که با فاصله جغرافیایی میان آنها کاملاً هماهنگی دارد. شاخص تمایز ژنتیکی (fst) بین ایستگاه آبادان و بندر عباس، آبادان و بوشهر و بین بندر عباس و بوشهر به ترتیب 24/0، 082/0 و 108/0 محاسبه شد. میزان تنوع ژنتیکی بین جمعیت ها 14 درصد و درون جمعیت ها 86 درصد محاسبه شد. این پژوهش نشان داد که در خلیج فارس دو جمعیت متفاوت از سنگسر معمولی وجود دارد و تفاوت موجود را می توان به عوامل محیطی و اکولوژیک نسبت داد.