اثر خستگی و ناپایداری عملکردی مچ پا بر کنترل قامت پویا و ایستای دختران ورزشکار

چکیده رساله/پایان نامه : کنترل پاسچر در عملکرد رشته های ورزشی نقش مهمی را ایفا می کنددر حین فعالیت های روزمره و مهارت های ورزشی، حفظ وضعیت قامت بدن بسیار ضروری می باشد. برخی عوامل مانندضایعات سیستم عصبی، فشار های روانی، مکانیسم های دهلیزی و همچنین خستگی می توانند بر کنترل قامت تاثیرگذارباشند.مفصل مچ پا از مهم ترین مفاصل تکیه گاهی بدن است که بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار دارد خستگی یک عامل خطرزا در بروز اسپرین مچ پا است.هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی بر کنترل قامت پویا و ایستای ورزشکاران دارای ناپایداری عملکردی مچ پا بود.آزمودنی های این تحقیق33 نفر از ورزشکاران زن دانشگاه فردوسی (سن7/1±6/20و وزن 2/3±6/61 و قد 7/5±7/163 ) با سابقه دو سال شرکت در مسابقات المپیاد دانشجویی بودند که با توجه به پرسشنامه ویژه ناپایداری مچcaitو تایید پزشکی به دو گروه دارای بی ثباتی عملکردی(15نفر) و گروه سالم(18نفر) تقسیم شدند.برای اعمال خستگی از پروتکل خستگی عملکردی(20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه)،از آزمون sebtجهت ارزیابی کنترل وضعیت قامت پویا و از دستگاه بایودکس (تست تعادل روی یک پا )برای کنترل قامت ایستا استفاده شد. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاشrpeبورگ استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t همبسته نشان داد که کنترل قامت (پویا و ایستا)در هر دو گروه پس از اعمال پروتکل خستگی دچار نقص شده است.و این کاهش کنترل قامت در گروه دارای آسیب مشهودتر بوده است.p <0.05))علاوه بر این با استفاده از آزمونt مستقل مشخص شد که خستگی و ناپایداری عملکردی بر نمره کنترل قامت پویا (در جهت های قدامی – خارجی ، قدامی و خارجی)و ایستا در دو گروه سالم و آسیب دیده در ابتدا وانتهای پروتکل تمرینی تفاوت معنی داری داشته استp<0.05).) علاوه بر این تفاوت قابل ملاحظه ای در سطح rpeمشاهده شد.نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزشکاران دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا به دلیل نقص در کنترل قامت بیشتر مستعد بروز اسپرین مچ پا نسبت به ورزشکاران سالم هستند