بررسی بروز پروتئین c-kit (cd117) در چهار تومور خوش خیم و بدخیم شایع غدد بزاقی

عنوان بررسی بروز پروتئین c-kit (cd117) در چهار تومور خوش خیم و بدخیم شایع غدد بزاقی مقدمه و هدف پلئومورفیک آدنوما، آدنوئید سیستیک کارسینوما، پلی مورفوس low-grade آدنوکارسینوما، و موکواپیدرموئید کارسینوما ازجمله نئوپلاسم های شایع غدد بزاقی می باشند که با پیش آگهی های بسیار متفاوتی همراه می باشند. گاهی افتراق این نئوپلاسم ها از یکدیگر به دلیل همپوشانی های هیستوپاتولوژیک می تواند مشکل باشد.c-kit (cd 117) یک گیرنده تیروزین کینازی غشایی است و بروز بیش از حد این گیرنده در برخی انواع نئوپلاسم ها مطرح کننده نقش احتمالی آن در کارسینوژنز می باشد. مطالعات در رابطه با c-kit (cd117) ، به عنوان ابزاری کمکی برای افتراق این نئوپلاسم ها از یکدیگربه طور وسیعی انجام نشده و با نتایج متناقضی همراه بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی بروز پروتئین c-kit در چهار تومور خوش خیم و بدخیم شایع غدد بزاقی می باشد. مواد وروش ها مقاطع ثابت شده با فرمالین قرارگرفته در پارافین از 9 مورد آدنوئید سیستیک کارسینوما(adcc) ، 4 مورد پلی مورفوس low-grade آدنوکارسینوما(plga)، 6مورد موکواپیدرموئید کارسینوما (mec) و17 مورد پلئومورفیک آدنوما (pa) بهمراه 10 نمونه بافت غده بزاقی غیرنئوپلاستیک از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد و بیمارستان قائم بازیابی و بااستفاده از آنتی بادی c-kit مونوکلونال رنگ آمیزی شدند . یافته ها رنگ پذیری مثبت c-kit در تمامی نمونه های آدنوئید سیستیک کارسینوما ، پلی مورفوس low-grade آدنوکارسینوما و موکواپیدرموئید کارسینوما بهمراه 13 مورد از 17 مورد pa و تنها یک مورد از 10 مورد بافت غده بزاقی غیرنئوپلاستیک مشاهده شد.درصد رنگ پذیری سلول ها درنمونه های adcc عموما بالاتر از 50 درصد سلول ها و در plga کمتر از 50 درصد سلول ها بود. رنگ پذیری شدید در نمونه های pa وجود نداشت. محل بروزc-kit در نمونه های pa عمدتا ممبرانوس بود. اختلاف معنی داری در بروزc-kit بین سه گروه خوش خیم و بدخیم و کنترل وجود داشت (p=0.000). اختلاف معنی داری در بروز c-kit بین دو گروه خوش خیم و بدخیم وجود نداشت (p=0.13). نتیجه گیری نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در بروز c-kit بین سه گروه خوش خیم و بدخیم و بافت شاهد وجود داشت و بروز c-kit در نمونه های pa عمدتا ممبرانوس بود. شاید بتوان گفت در افتراق adcc از plga درصد رنگ پذیری سلول ها برای c-kit فاکتور مهم تری از خود بروز c-kit باشد و شدت رنگ پذیری در افتراق adcc از pa نسبت به بروز c-kit عامل مهم تری باشد و وجود رنگ پذیری قوی به نفع تشخیص adcc می باشد تا اینکه pa. با توجه به یافته ها بروز c-kit محدود به adcc نبود بلکه در هر سه نوع تومور دیگر مورد ارزیابی (plga، mec و pa) بیان شد، بنابراین به نظر نمی رسد بروز c-kit به تنهایی مارکراختصاصی و ویژه برای افتراق بین adcc با نئوپلاسم های مذکور باشد.