بررسی رابطه کیفیت زندگی و سبکهای فرزند پروری والدین با سطح تاب آوری و عملکرد تحصیلی فرزندان آنان در منطقه 8 تهران

والدین در تربیت و پرورش کودک نقش والا و سرنوشت ساز دارند. رابطه پدر و مادر با یکدیگر، نوع و شیوه زندگی و متقابلاً رفتار پدر و مادر با فرزندان در افزایش یا کاهش اختلالات روانی آنان موثر است، دراین رابطه شیوه های فرزند پروری دارای نقش مهم و اثرگذار در اختلالات روانی کودکان است و شامل سبکهای تربیتی هرخانواده می باشد،همچنین کیفیت زندگی والدین و سلامتی آنان با اعمال این شیوه ها در ارتباط می باشد و همبستگی این دو می تواند در تاب آوری فرزندان تأثیر چشمگیر گذاشته و سطح تاب آوری آنان را در برابر مشکلات کاهش یا افزایش دهد.از بین کل دانش آموزان دبیرستان های منتخب که 2492 نفر می باشند، تعداد 150 نفر(75 نفر پسر و 75 نفر دختر) از بین مدارس متوسطه دخترانه و پسرانه 4 دبیرستان(2 دبیرستان دخترانه و 2 دبیرستان پسرانه) انتخاب و از بین دانش آموزان دبیرستان ها و بنابر رشته تحصیلی، به عنوان حجم نمونه گزینش شده اند.نتایج نشان می دهد: بین سبک فرزند پروری مقتدرانه و تاب آوری فرزندان رابطه معناداری و مثبت بدست آمد. بین سبک فرزند پروری مستبدانه و تاب آوری فرزندان رابطه معناداری و منفی بدست آمد و بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و تاب آوری فرزندان رابطه معناداری و منفی بدست آمد.بین کیفیت زندگی والدین و تاب آوری فرزندان آنان رابطه معناداری بدست آمد. بین سبک های فرزند پروری والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان آنان رابطه معناداری حاصل شد . بین سبک مقتدرانه و کیفیت زندگی رابطه معنادار و مثبت حاصل شد، هر چه سبک فرزند پروری بر پایه اقتدار باشد، کیفیت زندگی نیز بیشتر است.بین سبک فرزند پروری مستبدانه و سهل گیرانه با کیفیت زندگی رابطه منفی معنادار حاصل شد.با توجه به اینکه این رابطه منفی است، با افزایش سبک مستبدانه و سهل گیرانه، کیفیت زندگی کاهش می یابد و بالعکس.